De 40e dag Vaak zit er een oude religieuze gedachte achter de rituelen. Zo zijn ze ontstaan. De veertig dagen kwam van het idee dat de ziel van een overledene in het hiernamaals eerst veertig dagen allerlei obstakels moet overwinnen om de weg naar de hemel te vinden en daar zijn plek te vinden.
Als je komt te overlijden gebeurt er niks met je ziel, die verdwijnt gewoon. Op wetenschappelijk niveau zijn er ook opvattingen die zeggen dat de ziel helemaal niet bestaat. Gedachten, emoties en herinneringen van een persoon bestaan alleen maar in de hersenen en deze verdwijnen na je overlijden.
Het antwoord dat ik kreeg, is dat de geest geen houdbaarheidsdatum heeft voor hoe lang hij na de dood kan blijven hangen. Geesten kunnen namelijk komen en gaan wanneer ze willen, en zich tussen werelden verplaatsen door hun vrije wil uit te oefenen. "Ze zijn altijd in de buurt.
Actieve hersencellen
De waargenomen hersenactiviteit loopt door tot wel dertig seconden nadat de persoon is overleden. Dat de hersenen nog zo veel activiteit laten zien nadat een patiënt dood is verklaard, is niet ongebruikelijk, legt Self uit.
Iedereen kan de aanwezigheid van overleden mensen waarnemen maar niet iedereen heeft een gave. Ik zie het als mijn taak om mensen bewust te maken dat de dood slechts een doorgang is naar een andere dimensie. Wanneer iemand sterft, verlaat de ziel het lichaam en wordt die pure energie.
U kunt bij het Nationaal Register Overledenen (NRO) persoonsgegevens opvragen van inwoners van Nederland die vanaf 1939 zijn overleden.
Sommige culturen denken dat geesten op aarde kunnen blijven om te waken over hun geliefden of om onafgemaakte zaken af te handelen. Hoe lang een geest op aarde blijft, kan een paar dagen tot meerdere jaren zijn. Dit is per cultuur verschillend.
Omdat het bloed zich meer en meer terugtrekt naar de borst- en buikholte, kunnen handen, armen, voeten, benen en neus koud aanvoelen. Op de benen kunnen paarsblauwe vlekken ontstaan. De gelaatskleur wordt grauw en bij de laatste ademtocht trekt de kleur helemaal uit het gezicht weg ('doods - bleek').
Wanneer het hart de handdoek in de ring gooit en men technisch wordt doodverklaard, kan de overleden persoon een volledig begrip van de situatie hebben en zelfs mogelijk aanwezige toeschouwers horen.
Hoewel wetenschappelijke studies zich hebben gericht op buitenlichamelijke ervaringen (OBE's) en bijna-doodervaringen (NDE's), is er weinig bewijs om de bewering te ondersteunen dat bewustzijn de dood overleeft . Veel speculatieve theorieën stellen dat bewustzijn door verschillende hiernamaalsrealiteiten beweegt.
Weefsel van organen wordt vernietigd, lichaamscellen worden in hoog tempo afgebroken, de huid verkleurt en raakt los. Vet neemt de langste tijd om te verteren, dus billen en dijen zitten er als laatste aan. Na zo'n tien jaar is alleen het skelet nog over.
Sommige mensen geloven dat de doden communiceren door kleine signalen achter te laten dat ze in de buurt zijn of dat ze vredig naar de hemel zijn gegaan . Deze signalen kunnen uniek zijn voor de doden, of het kunnen algemene signalen zijn die engelen achterlaten om hun overlevende vrienden en familie te helpen omgaan met hun verlies.
Hoe lang rouw duurt, is voor iedereen anders. Het verschilt per dag hoe je je voelt. Bijvoorbeeld: de ene dag voel je je best goed, de andere dag misschien erg verdrietig. Elk mens denkt en voelt andere dingen.
Hemel en hel
Sommigen geloven in de mogelijkheid van een hemel op aarde in een toekomstige wereld. In het hindoeïsme wordt de hemel Svarga loka genoemd. Er zijn zeven positieve regio's en zeven negatieve regio's waar de ziel na de dood naartoe kan gaan.
Zo kan de ziel het lichaam verlaten in herinnering aan de eenheid van God. Vervolgens brengt de doodsengel de ziel voor het tribunaal van God zodat de overledene verantwoording kan afleggen voor zijn of haar daden.
Het is vergelijkbaar met een dutje doen, zonder te dromen.Je wordt weer wakker en het voelt alsof je lange tijd hebt geslapen, terwijl het in werkelijkheid maar een kwartiertje was. ' Gevraagd naar wat hij voelde, antwoordt Eliasson dat het voelde alsof iemand de aan/uit-knop had ingedrukt.
Veel mensen in rouw hebben ervaring met knipperende lichten, muziekjes die opeens gaan spelen, een bepaald nummer dat je hoort op de radio, nét als je hem aanzet, een geur in huis. Enfin, er zijn allerlei tekens waarmee jouw overleden dierbare misschien laat merken dat hij nog bij je is!
Meestal zijn de ogen halfopen en hebben ze een doffe en waterige uitstraling. Dit wordt veroorzaakt doordat de stervende niet in staat is om de ogen volledig te sluiten. Het resultaat is een starende blik die vaak wordt geassocieerd met het naderende einde van het leven.
Opvallende hersenactiviteit
Er werden voor en na het sterven meer zogenaamde gamma-hersengolven waargenomen. Dat zijn de hersengolven die geassocieerd worden met de hogere cognitieve functies, zoals dromen, concentreren, onthouden en bewust waarnemen.
Meestal sterven mensen rustig. In gemiddeld twee tot drie dagen nemen hun krachten af, worden ze suffer en slapen ze meer, tot de slaap overgaat in de dood. Maar helaas gaat het niet altijd zo. Patiënten met kanker bijvoorbeeld hebben vaak pijn.
Tijdens leven is er een constante aan en afvoer van vocht naar en van het oog. Bij een overledene is geen sprake meer van aanvoer.Via de natuurlijke weg heeft dus alleen maar afvoer plaats.Deze afvoer zorgt ervoor dat een oog “inzakt”.
Iemand die bijna sterft, heeft meestal minder behoefte om te eten en drinken. Daardoor valt hij of zij ook af, en verandert het gezicht (ingezakte wangen, teruggetrokken ogen, etc.). Doordat de stervende persoon minder drinkt, kunnen de mond en lippen droog worden. Soms heeft dit als bijwerking een slechte adem.
Als we sterven, scheiden onze geest en lichaam zich . Ook al sterft ons lichaam, onze geest, die de essentie is van wie we zijn, leeft voort. Onze geest gaat naar de geestenwereld, die verdeeld is in een geestenparadijs en een geestengevangenis. Voor die geesten die een goed leven hebben geleid, is het paradijs een plek om te rusten van aardse zorgen en verdriet.
Er is niet één doorslaggevend wetenschappelijk onderzoek dat laat zien of het hiernamaals wel of niet bestaat. Er is geen wetenschappelijk bewijs dat er leven na de dood bestaat, maar er is ook geen wetenschappelijk bewijs dat er géén leven na de dood is.
Wat betreft de zorg voor de 'ziel', hangt de keuze sterk af van persoonlijke overtuigingen en tradities. Sommigen geven de voorkeur aan begraven vanwege de fysieke aanwezigheid van een graf, terwijl anderen de flexibiliteit en eenvoud van cremeren waarderen.