Abnormale kleur, meestal een roodblauwe verkleuring. Abnormale temperatuur, meestal een warmere, soms een koudere aangedane ledemaat. Tekenen van zwelling (oedeem), zweten, overdreven haargroei en nagelgroei. Toename van pijn tijdens of na beweging.
een gezwollen lichaamsdeel, verschil in huidtemperatuur (warm bij een warme dystrofie, koud bij de koude dystrofie), huidverkleuring van het aangedane gebied (rood of blauw), verminderde beweeglijkheid en pijn bij het aanraken van de huid.
Pijnbestrijding bij dystrofie bestaat in eerste instantie uit paracetamol mede ook omdat er geringe bijwerkingen zijn. Om de ontsteking te remmen worden ontstekingsremmende pijnstillers voorgeschreven. Deze middelen worden ook wel NSAID's genoemd (niet-steroïde ontstekingsremmende middelen).
De meeste mensen met posttraumatische dystrofie geneest volledig en ervaart daarna geen klachten meer. Qua behandeling voor posttraumatische dystrofie bestaat er geen eenduidige aanpak die voor alle patiënten werkt.
Limb-girdle dystrofie kan op elke leeftijd ontstaan maar komt vooral op oudere leeftijd voor. Men merkt meestal dat er iets aan de hand is als men door zwakte van heup- en beenspieren een waggelende gang krijgt. Kinderen hebben vaak moeite met hollen en vallen veel. Uit een stoel opstaan of traplopen kan lastig zijn.
In de beginfase van CRPS en ook wanneer ontstekingsverschijnselen en pijn op een later moment weer optreden, komen de volgende medicijnen in aanmerking: Paracetamol. ontstekingsremmende pijnstillers zoals ibuprofen, naproxen, diclofenac of arcoxia.
De dan geleidelijk optredende spieratrofie wordt pas na enige weken tot maanden – en soms alleen door het verschil de gezonde en vaak dan meer gebruikte hand – visueel goed waarneembaar zijn, en zeker vergeleken met de gezonde hand.
Een klein deel van de patiënten met posttraumatische dystrofie geneest niet meer en zal restklachten behouden. Gelukkig geneest het grootste gedeelte snel van de aandoening en hebben daarna geen last meer van de symptomen.
Naar schatting hebben in Nederland 20.000 mensen last van een vorm van dystrofie of CRPS. Vrouwen hebben 3,4x vaker kans op dystrofie dan mannen (het is onbekend hoe dit komt).
Myotone dystrofie (MD 1) is een erfelijke ziekte die even vaak voorkomt bij mannen als bij vrouwen. Als een van de ouders de ziekte heeft, heeft elk kind een kans van 50% dat het de aandoening ook heeft.
Posttraumatische dystrofie kan leiden tot schade aan gewrichten, spieren en weefsels, als het te laat of niet wordt ontdekt en behandeld. PD kan worden behandeld met sympathicusblokkades en kan worden voorkomen door een directe behandeling met vitamine C gedurende vijftig dagen.
Vaak is er pijn, zwelling en roodheid van een bepaald lichaamsdeel. Het gaat in alle gevallen om de armen, handen, benen of voeten. CRPS (ook wel posttraumatische dystrofie genoemd) wordt ook wel gezien als een abnormaal sterke reactie van het lichaam op een operatie of verwonding.
Vier vormen MD 1 en de verschijnselen
de klassieke vorm met langzaam toenemende spierzwakte in gezicht, kauw-, keel-, halsspieren en onderarmen en -benen; de ernstiger kindervorm, met bijbehorende vertraagde verstandelijke ontwikkeling, spraakproblemen en spierzwakte; de ernstigste vorm bij baby's: de congenitale vorm.
De negen officiële soorten musculaire dystrofie: Becker musculaire dystrofie (BMD) Congenitale musculaire dystrofie (CMD) Duchenne musculaire dystrofie (DMD)
De meeste patiënten genezen binnen enkele weken of maanden van Complex Regionaal Pijn Syndroom (CRPS). Als een behandeling lang op zich laat wachten of niet goed aanslaat, is de kans op volledig herstel kleiner. Een klein deel van de patiënten houdt klachten.
Aandoening: De algo(neuro)dystrofie of syndroom van Sudeck is een pijnlijke ziekte met uiteenlopende klinische symptomen. Ze tast meestal de voeten, de handen of de schouders aan; ook andere gewrichten kunnen getroffen worden. De oorzaak is nog onbekend.
Wat is PSMA? PSMA (progressieve spinale musculaire atrofie) is een neuromusculaire aandoening, een aandoening die leidt tot het onvoldoende of niet functioneren van de spieren. PSMA is over het algemeen niet erfelijk; mogelijk spelen bij sommige vormen erfelijke factoren een rol.
De pijn is branderig en wordt erger bij beweging. Afhankelijk van de ernst kan deze fase enkele weken tot maanden duren. In deze fase wordt de pijn heviger en vager. De zwelling kan zich verspreiden en de huid wordt bleek en verschrompeld.
Een posttraumatische stress-stoornis (PTSS) is een lange, heftige stressreactie op een schokkende gebeurtenis: een trauma. Je krijgt last van constante stress, voelt je extra waakzaam en je krijgt allerlei lichamelijke klachten. Je voelt je snel bedreigd en trekt je terug.
Hoe stelt je arts de aandoening vast? De diagnose van CRPS is vooral een klinische diagnose. Dit wil zeggen dat de arts de diagnose zal stellen op basis van je verhaal en van het uitzicht van het aangetaste gebied. Tot op heden bestaat er nog geen goede test om CRPS aan te tonen.
Chronische pijn: geen symptoom, maar een ziekte
Pijnklachten die langer bestaan hebben invloed op het zenuwstelsel. Het reageert gevoeliger op prikkels, zoals licht, geluid en pijn. Omdat u sneller last heeft van deze prikkels, heeft u vaak ook meer moeite met uw werk, relatie of hobby's.
Complex Regionaal Pijn Syndroom (CRPS) wordt ook wel posttraumatische dystrofie (PD) genoemd. Dit betekent letterlijk verstoring van weefsel (dystrofie) na een letsel (posttraumatisch). Voorbeelden van letsels zijn complicaties die ontstaan na een operatie aan een arm of been.
Andere symptomen die overeenkomen met spieratrofie zijn: Vermoeide spieren. Stijve spieren. Pijn bij belasten.
Kies voor voeding met veel eiwit, want dat is goed voor de spieren. Eiwitten zitten vooral in vlees, kip, vis, ei, melk(producten), vleesvervangers, peulvruchten en noten. Kies als tussendoortje niet altijd voor een koekje of een beschuit met jam. Neem een handje walnoten, of een paar plakjes worst en wat stukjes kaas.
De spieratrofie wat hier optreed is gelukkig maar tijdelijk en ook omkeerbaar. Als het aangedane lichaamsdeel weer beweging krijgt en een groeiprikkel, dan kan de spiermassa geprikkeld worden om weer te groeien.