Op straat is het vooral hallo en hoi wat de toon slaat, en uiteraard mag daarbij de hand worden opgestoken. Nemen mensen afscheid van elkaar, dan is het bekende houdoe (eventueel gevolgd door hè of war) de standaard uitdrukking.
Zund - Jammer! Onder hockey zitten - Zeg je als je op hockey zit. Ermoei - Ander woord voor armoede. Bekant - Dit betekent bijna.
Houdoe (met klemtoon op de eerste lettergreep) is een Brabants woord dat in grote delen van Noord-Brabant, het zuiden van Gelderland, Limburg en in delen van noord Antwerpen gebruikt wordt als afscheidsgroet.
goedemorgen , gounmörgen , gounmör'n, gommörgen, g'nmörgen, gommör'n, gemörge , goeden morgen! goedemorgen , goeiemèrrige , goede morgen.
De naam Prullekes Spullekes is echt Brabants, Prulleke een koosnaam voor 'meisje'.
Als je in een hockey team zit, zit je niet op hockey, maar er onder… Mijn vader, mijn moeder, mijn opa hoor je in Brabant niet veel. Ze zeggen daar: 'ons mam of ons oma'. Aangereden betekent in Brabant dat je bent vertrokken en onderweg bent naar de plaats van je bestemming.
Spulleke war, in deze zegswijze betekent war 'nietwaar'.
In Limburg zeggen ze 'Haje'. Dan heb je nog doei, doeg, dag enz.
Ocherm! Een uitdrukking van oprechte medeleven, die blijkbaar buiten Brabant als sarcastisch en wat overdreven ervaren wordt.
,,'Moh', of 'mogguh', betekent 'goede morgen'. Westlanders korten woorden graag af. Dat maakt het communiceren met elkaar lekker gemakkelijk. Waarom ze 'moh' zowel 's ochtends, 's middags als 's avonds zeggen, is omdat Westlanders liever niet te moeilijk doen.
"Keigezellig"
“Kei is geen woord, een kei is een steen”, aldus iedereen boven de rivieren. Kei is voor Brabanders echter wat 'vet' is voor de rest van Nederland.
Ik begin met het woordje bekant, want dit wordt in Brabant in bekant elke zin gebruikt, en het betekent: bijna, maar niet helemaal. Voorbeeldje: Ik ga bekant over mijn nek –> ik moet bijna overgeven. Ook gebruiken we vaak de zin: das zund en dat betekent: dat is echt jammer.
bye, ciao, doeg, hoi, toedeloe. als synoniem van een ander trefwoord: dag (tw) : adieu, ajuus, doeg, doei, gegroet, het ga je goed, tot kijk, tot weerziens, tot ziens, vaarwel.
Keigoed/lekker is duidelijk een Brabants verschijnsel, dat tot in Oost-Vlaanderen is doorgedrongen. Bangelijk werd enkel in de provincie Antwerpen opgetekend, en dan vooral rond de stad Antwerpen.
> Aanrijden is Brabants, geen ABN. naast de streektaal.
Een Brabander wordt meteen herkend door de zachte g en de afscheidsgroet houdoe. Deze kenmerken in de taal die wijzen op iemands herkomst heten sjibbolets. Ook binnen onze provincie, dus op kleinere schaal, kennen we sjibbolets. Denk jij dat je een sjibbolet uit je eigen regio kan uitspreken als geen ander?
De worstenbroodjes, Bossche Bollen en eierkoeken kennen we allemaal wel.
(...) De oorspronkelijke vorm (...) is derhalve Brabanter; doch reeds vroeg (...) is, denkelijk naar analogie van Hollander enz., Brabander in gebruik gekomen, en deze vorm is tot den huidigen dag in de volkstaal van zowel Noord- als Zuid-Nederland in zwang gebleven.
Dan kan het goed zijn dat je vervolgens 't nus onder'n boom hebt liggen. Want ja, je wilt niet bij iemand blijven die vreemdgaat. Schreeuw jij de hele buurt al bij elkaar als je een klein spinnetje ziet? Dan ben jij een echte drietebuul.
Doei was oorspronkelijk een dialectwoord, maar had toen nog de vorm doeg en in die vorm komt het voor in het Zaans dialect. En ik zeg dat met liefde en nadruk, want ik kom zelf uit de Zaanstreek. Doeg is dus van Zaanse oorsprong en het woord is opgestegen.
Vrienden, kennissen en familieleden kun je op de informele manier begroeten. Ook tegen de winkelmedewerker, je kapper of de barman kun je gerust 'Hoi' of 'Doei' zeggen.
baz(j)eroen, bazeroel, zn: kiel. Ook Vl. en Br., o.m. boezeroen, bazeroen, ba(r)zeloen 'kiel; overhemd, werkhemd'.
Er zijn honderden Brabantse dialecten maar je kunt ze ook samennemen en van 'het Brabants dialect' spreken. De dialecten van Noord-Brabant verschillen onderling en daarbij verschillen ze niet allemaal evenveel van elkaar. Sommige dialecten lijken veel op hun buurdialecten en andere doen dat weer niet.