De Limburgse uitdrukking /ˈdaŋ. kə/ is geen 'dialect' van het Nederlandse 'dank u' maar een variant van het Duitse 'danke'.
En om deze lijst mooi af te sluiten: hajje! Met deze uitdrukking neem je gepast afscheid in het Limburgs.
Dit keer: 7 typisch Limburgse uitdrukkingen. Aomzeike (mieren), sjwelmensje (aardappel), pompestein (aanrecht) en kammezeualke (gilet) zijn woorden die steeds minder worden gebruikt in het dialect. Om ons geheugen op te frissen neemt Chapeau het Limburgs dialect nog een keer door.
Haije! Waneer je weggaat zeg je: 'Haije! ' Beter bekend als: Doei en Hoije hé! Herken je dat?
In Limburg wordt er eigenlijk op dezelfde manier gegroet als in de rest van Nederland, alleen uiteraard met gebruikmaking van die typisch Limburgse woorden. Goedendag wordt dan goojendaag. Hallo blijft hetzelfde. Hoi wordt vooral gebruikt tussen mensen die elkaar al kennen en natuurlijk tussen en door jongeren.
Haije - regionale Limburgse afscheidsgroet. In Noord-Limburg en rondom Nijmegen wordt meestal Houje gebruikt, als mengvorm tussen Brabants en Limburgs. Hallo - Dag (Daag), Hoi, Hé - Minder formeel. Harre en Agoeie - in delen van Friesland.
Van alle inwoners van de provincie Limburg van 18 jaar en ouder spreekt ruim driekwart (78%) één van de dialecten van de Limburgse taal. 67% daarbinnen spreekt het Limburgs naar eigen zeggen vloeiend en de andere 11% spreekt het wel, maar gebrekkig.
Jaarlijks wordt door Jocus bepaald welke instantie of vereniging de Boerenbruiloft Venlo mag organiseren. De lijfspreuk van de vereniging is Jocus Vitae, Quod Sal Coenae, wat Wat de Joeks is voor het leven, is het zout in de pap of in het Venloos: Joeks is veur 't laeve, waat 't zalt is in de pap betekent.
Het woord Limburger staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
Sies is een behoorlijk verwarrend woord in Limburg, want waar het op de ene plek iets als 'schat(je)' betekent, is het in andere regio's alleen of ook een scheldwoord. Wel weer een zachtaardige. De betekenis komt het dichtst in de buurt bij 'sul' of 'gek'.
Enne? Ja, dit is misschien wel het meest gebruikte woordje in Maastricht. Als iemand dit aan je vraagt, zeg je maar gewoon terug auch enne. Het betekent eigenlijk zoiets als: hoe gaat het met je en wordt vaak gebruikt om een gesprek met iemand aan te knopen.
Iemand moet de laatste zijn.
Goedemorgen Go\jemo~rge Goedemiddag Go\jemi\ddaa~g Goedenavond Go\jenao~vend Goede reis Goo\j rei\s Goededag Go\je(n)daa~g Het is jammer! Det is jao\mer! Het hindert niet! Det guf nieks!
De Rijksoverheid en de provincie Limburg willen de Limburgse taal houden en het gebruik ervan aanmoedigen. Het Limburgs is daarom erkend als regionale taal. Basisscholen en middelbare scholen mogen het vak Limburgs geven.
schravelen, ww.: schrapen, bijeenscharrelen; strompelen; woelen. Vl. schravelen 'schrapen, krabben, scharrelen; kriebelen'.
De beste vertalingen van mooi in het woordenboek Nederlands - Limburgs zijn: sjoen .
Het Nedersaksisch (in 1996) en het Limburgs (in 1997) zijn erkend als regionale talen onder het Europees Handvest. Door deze erkenning kunnen betrokken provincies en gemeenten een eigen beleid voor deze regionale talen voeren.
Het Maastrichts (Limburgs: Mestreechs) is het stadsdialect dat gesproken wordt in Maastricht. In overeenstemming met de geografische ligging van de stad vertoont dit dialect eigenschappen van het Centraal Limburgs dat westelijk van de Maas in Belgisch Limburg wordt gesproken.
En alle Limburgse dialecten waar de standaardtaal Hoogduits is als Duitse dialecten. In feite wordt daarmee de staatsgrens, als politiek criterium, de geografische grens tussen de dialecten.
In Limburg zeggen ze 'Haje'. Dan heb je nog doei, doeg, dag enz.
Natuurlijk zijn er omstandigheden, dat men aan dit voorschrift niet strikt de hand kan houden. Jongere personen groeten ouderen het eerst op straat. Lager geplaatsten groeten hun chefs, werkgevers e.a. hooger geplaatsten het eerst. (Dit geldt ook voor vrouwelijke kantoor- en fabriekspersoneel e.d.).