De gladiatoren waren mannen met een buikje die er vaak uit vrije wil stonden. Slaven vechten op leven en dood, terwijl het publiek in extase is. Zo worden gladiatorengevechten op het witte doek neergezet, maar in de echte arena golden er strenge spelregels.
In de school trainde de gladiator dagelijks onder leiding van een gespecialiseerde oefenmeester (doctor) op een bepaald wapen. Bij de trainingen werd met houten wapens getraind op een bijna 2 meter lange paal (palus). De novicius die zijn training had afgerond werd tiro (rekruut) genoemd.
Vrouwelijke gladiatoren waren zeldzaam, maar komen wel voor in de Romeinse literatuur. Gaius Suetonius Tranquillus schrijft in zijn biografie van diverse keizers – De vita Caesarum – dat keizer Titus Flavius Domitianus het geweldig vond om te zien hoe vrouwen en dwergen in de arena tegen elkaar vochten.
Er waren allerlei varianten. Zo werden er soms wilde tijgers in het spel gebracht of werden historische veldslagen nagebootst. De gladiatorengevechten dienden niet alleen ter vermaak, maar ook voor het verspreiden van de krijgersethiek en voor het verbeteren van de verstandhouding tussen het keizerlijk hof en het volk.
Gladiatoren waren ingedeeld in verschillende types, naargelang de wapens waarin ze getraind waren. De thraex (of Thraciër) had een kort schild, hoge beenplaten en een kort kromzwaard. De murmillo had een langer schild, kortere beenplaten en een lang zwaard. Zijn helm had een hoge vertikale kam en een brede rand.
Een gladiator die het had uitgeschreeuwd van de pijn of om zijn leven had gesmeekt, werd als een lafaard gezien. Als zo'n eerloze strijder verloor en doodverklaard werd, rende een slaaf de arena in om zijn schedel met een knuppel in te slaan. Dan werd de dode de arena uit gesleept.
#11 Gladiator – R.
Het gevaarte is 62 meter hoog en aan beide uiteinden hangt een gondel. In iedere gondel kunnen tien mensen plaatsnemen, vijf aan elke kant. De gondel draait zelf én de arm draait rond.
Gladiatoren waren dik
In films hebben gladiatoren vaak een gespierd en getraind lichaam, maar in werkelijkheid waren de meeste vechters moddervet. Ze aten waarschijnlijk met opzet te veel, omdat een flinke vetlaag zenuwen en slagaderen beschermde tegen diepe snijwonden.
De maaltijden van de gladiatoren bestonden – net als die van de 'gewone' bevolking – voornamelijk uit graan en gerechten zonder vlees. Dat gladiatoren in historische bronnen vaak 'gerst-eters' worden genoemd zou niet te verklaren zijn doordat zij in vergelijking tot de 'gewone' bevolking bijzonder veel granen aten.
Er waren meer dan twintig soorten gladiatoren, maar de zeven die in dit artikel worden beschreven waren het meest populair.
In deze kooien werden tijdens gladiatorenspelen leeuwen, tijgers, olifanten, honden, wolven of andere wilde dieren gestopt. Eenmaal met kooi in de arena gehesen, ging het luik open en moest de leeuw het bijvoorbeeld tegen een neushoorn opnemen. Het was een gevecht op leven en dood.
Een Amfitheater is een Romeinse arena. In een Amfitheater werden gladiatorengevechten gehouden, maar ook dierengevechten.
Een gladiator was bij de oude Romeinen iemand die een gevecht leverde als volksvermaak. Het woord gladiator is afgeleid van gladius, Latijn voor zwaard, en betekent 'zwaardvechter', hoewel gladiatoren ook wel andere wapens gebruikten.
De Romeinse slaaf Spartacus leidde in de eerste eeuw voor Christus een grote slavenopstand die duurde van 73 tot 71 voor Christus. Over zijn jonge jaren is vrij weinig bekend. Er wordt gezegd dat hij werd geboren in Thracië, een gebied in de huidige Balkan.
Binnen de prachtige elliptische rondingen van het Colosseum vochten gladiatoren met wilde dieren, maar er was ook plaats voor wagenrennen, bokswedstrijden en boogschieten. Het kon er erg bloederig aan toe gaan tijdens theatervoorstellingen waarbij veroordeelde misdadigers de rol van slachtoffer moesten spelen.
door Romulus en Remus. In de, volgens de Romeinse overlevering, tweehonderdvijftig jaar durende (753 - 509 v. Chr.) koningstijd, zijn er na Romulus nog zes (grotendeels legendarische) koningen geweest.
Bloeddorstige Romeinse gladiatoren hadden weinig op met vlees. Hun dieet was met veel graanproducten grotendeels vegetarisch. Ook dronken ze een 'powerdrankje' op basis van as van verbrande planten.
De gladiatoren kregen een beschermende vetlaag door gerst en groenten. Romeinse gladiatoren leefden bijna uitsluitend van gerst en groenten. Dat blijkt uit onderzoek naar de botten uit verschillende graven die bij de stad Efese in Turkije zijn gevonden.
Gladiatorenspelen en wagenrennen waren erg populair bij het Romeinse volk. Voor de Romeinse keizer diende dit volksvermaak een politiek doel. Het was – naast de graanuitdelingen – een belangrijk middel om het volk tevreden te houden.
Venatio (meervoud venatio-nes, naar het Latijnse woord voor jachtpartij) noemde men in het Romeinse Rijk het volksvermaak waarbij mensen tegen wilde (roof)dieren of dieren onderling tegen elkaar in het strijdperk traden.
Het gewicht van de kermisattracties ligt tussen de 28.000 kg en 78.000 kg. Prijzen van attracties beginnen bij 350.000,00 Euro en lopen op tot boven de 4.000.000,00 Euro.
Historici schatten dat in de loop der eeuwen tussen de 300.000 en 500.000 mensen in het Colosseum zijn gestorven.
120 kilometer per uur
De Airborne is met z'n 65 meter de hoogste booster ter wereld. De twee gondels bieden samen plaats aan liefst 32 waaghalzen, die met een snelheid van 120 kilometer per uur worden rondgedraaid. Toen de kolossale machine stilviel, werd een noodplan in werking gesteld.
1. Flamma was verknocht aan de arena. Duizenden gladiatoren lieten het leven in de vele arena's van het Romeinse Rijk – arm, onbekend en veracht. Een bijzondere uitzondering was de gladiator Flamma, die zich in de periode rond 50 n.