Uw arts onderzoekt u en kijkt of uw klachten passen bij ulnaris neuropathie. Dit gebeurt aan de hand van een gesprek en lichamelijk onderzoek. De elektrische activiteit in uw spieren en de zenuw worden gemeten met een elektromyografie (EMG) en zo nodig met een echografie.
Symptomen. Symptomen die bij een beknelde zenuw horen zijn onder andere krachtsverlies en uitstraling van de pijn naar andere gebieden. Ook kunt u last hebben van scherpe, stekende pijn in het aangedane gebied. De pijn kan uitstralen naar het been en in het been kan een slapend gevoel optreden.
Elektromyogram (EMG)
Met een EMG-onderzoek meet de arts de werking van de zenuwen en spieren. Het onderzoek bestaat meestal uit twee delen. Eerst plaatst de arts plakkertjes (elektroden) op de huid. Hij prikkelt de zenuw met een klein elektrisch stroompje en meet of de spieren daarop reageren.
Een MRI-scan geeft een veel 'scherpere' afbeelding dan een CT-scan. Vooral de aantasting of beknelling van bepaalde zenuwen kan soms met een MRI goed in beeld worden gebracht.
Met een zenuwechografie kunnen we zien of er bijvoorbeeld in uw arm of been een zenuw in de knel zit.
Deze test kan worden gebruikt als uw zorgverlener vermoedt dat u zenuwwortelcompressie heeft. Hoge-resolutie echografie. Echografie maakt gebruik van hoogfrequente geluidsgolven om beelden te produceren van structuren in het lichaam . Het is nuttig voor het diagnosticeren van zenuwcompressiesyndromen, zoals het carpaal tunnelsyndroom.
Een beknelling betekent dat een zenuw beschadigd is en daardoor niet meer goed signalen doorstuurt. U kunt hierdoor pijn krijgen in uw been. Het is belangrijk dat u blijft bewegen.
De MRI-beelden kunnen laten zien waar een zenuw in uw nekwervelkolom wordt afgekneld of platgedrukt , evenals de oorzaak van de compressie, zoals een hernia, een botuitsteeksel, een verkeerde uitlijning van de wervelkolom of laesies.
Een beknelde zenuw kan in het hele lichaam optreden, maar veelvoorkomende plaatsen zijn de nek, ruggengraat, pols of elleboog. Met rust en pijnstillers herstellen de meeste mensen binnen een paar dagen of weken.
Heb je pijn door een of meer zenuwen in de wervelkolom? Dan kan de anesthesioloog/pijnspecialist de zenuw behandelen. Welke behandeling je precies krijgt hangt af van je klachten. Vaak kan op basis van een MRI en in overleg met de neuroloog of neurochirurg bepaald worden welke zenuwwortel behandeld moet worden.
Letterlijk betekent meralgia paresthetica: een pijnlijke tinteling van het bovenbeen. En dat omschrijft de klacht heel goed. Door een beknelde zenuw in het bovenbeen voelt de voor- en/of zijkant van je been pijnlijk en brandend aan.
Ook een beknelde zenuw kan de bewegingsvrijheid in een gewricht beperken. Massage is een ideaal middel om spieren en bindweefsel weer ontspannen en soepel te maken. Maar uitsluitend massage van de pijnlijke plek zal doorgaans niet tot een blijvende verbetering leiden.
Diagnose: tests voor neuropathische pijn
Het eenvoudigste onderzoek om neuropathische pijn vast te stellen is het opsporen van hyperalgesie en allodynie. Allodynie is een pijnlijke ervaring bij een niet-pijnlijke prikkel. Dat kan getest worden door met een borsteltje of een wattenstaafje over de huid te wrijven.
In de meeste gevallen probeert een chiropractor de zenuwbeknelling te verhelpen door het uitoefenen van handmatige druk op de punten van het lichaam waar de beknelling zich bevindt. Op die plek vergroot de bewegelijkheid, waardoor er ruimte ontstaat voor de beknelde zenuw.
Zowel in ontspannen toestand als bij aanspanning wordt de functie van de spier onderzocht. Het onderzoek is niet pijnlijk, maar de stroomstootjes kunnen een vervelend gevoel geven (vergelijkbaar met een statisch schokje van bijvoorbeeld de autodeur).
Wanneer deze beknelling ernstig is en een lange tijd bestaat kan er blijvende schade optreden aan de zenuw. Het is daarom verstandig om op tijd de oorzaak van de beknelling weg te nemen met een operatie. Zenuwen geven bij beknelling vaak klachten van tinteling en pijn.
Bij een zenuw-echografie worden geluidsgolven, die wij niet kunnen horen, het lichaam ingestuurd. Door de weerkaatsing van deze golven te meten, worden de zenuwen in beeld gebracht en zien we of er sprake is van een beknelling.
Prednison is een corticosteroïdmedicijn dat door de FDA is goedgekeurd voor veel ontstekings-, auto-immuun- en allergische aandoeningen. Prednison zou binnen een paar uur moeten beginnen te werken, maar het kan een paar dagen duren voordat u de volledige effecten ziet. Het is het beste om het 's ochtends in te nemen met voedsel of melk om de bijwerkingen te verminderen.
Het behandelen van een beknelde zenuw richt zich op het verlichten van de druk op de zenuw en het verminderen van ontstekingen en pijn. In veel gevallen zijn spieren hiervoor het meest geschikte aangrijpingspunt, om deze reden is fysiotherapie vaak heel effectief bij een zenuwbeknelling.
De meeste beknelde zenuwen of zenuwen zijn erg pijnlijk - gelukkig zijn ze meestal niet erg ernstig. In zeldzame gevallen is het nodig om als noodgeval naar de Spoedeisende Hulp te gaan . Als iemand een van de volgende symptomen ervaart, moet hij als noodgeval naar de Spoedeisende Hulp gaan: Extreme pijn die u niet kunt beheersen.
Bel onmiddellijk uw zorgverlener of ga naar de eerste hulp als u last heeft van: Plotselinge gevoelloosheid, zwakte of verlamming van een arm of been die niet weggaat . Verlies van controle over de blaas of darmen . Verlies van gevoel in uw genitale of anale regio's .
Fysiotherapeuten en neurochirurgen zijn de beste artsen om beknelde zenuwen te behandelen vanwege hun gespecialiseerde training in het ingewikkelde systeem van zenuwen, wervelkolom en pijnpaden. Dat niveau van expertise helpt om het beste mogelijke herstel van beknelde zenuwen te garanderen.
Bij een beknelde bovenbeenzenuw heeft u pijn aan de voorkant en de zijkant van uw bovenbeen. Ook kan het zijn dat u minder gevoel heeft in de huid op die plek. De pijn kan dof, brandend of prikkelend zijn. Het wordt vaak erger als u lang staat.
Gewone pijnstillers zoals paracetamol en ibuprofen werken niet goed bij zenuwpijn. Medicijnen die de zenuw blokkeren of in de hersenen de verwerking van de pijnprikkel veranderen werken beter. Voorbeelden van dit soort medicijnen zijn: amitryptiline en pregabaline.