Normaal wordt eiwit in de dunne darm afgebroken tot aminozuren. Niet-geabsorbeerde eiwitbouwste- nen worden verderop in de dikke darm door bacte- riën omgezet, waarbij ammoniak ontstaat. Amino- zuren en ammoniak worden met de poortader naar de lever gevoerd, waar overtollige stikstof in ureum wordt omgezet.
De lever breekt 90% van de aangevoerde ammoniak af tot het afvalproduct 'ureum'. Dit wordt voor een groot deel via de nieren uitgescheiden.
Ammoniak reageert met vaste stoffen, en slaat daarom neer op het aardoppervlak: depositie. Hierdoor is er dicht bij het aardoppervlak een lage concentratie en neemt de concentratie in de eerste meters boven het oppervlak toe met de hoogte.
In tegenstelling tot mengsels van ammoniak en lucht zijn mengsels van zuurstof en ammoniak zijn zeer explosief.
Mensen kunnen last hebben van ammoniak doordat de geur sterk prikkelend is. Als mensen in korte tijd veel ammoniak inademen, kan het onder andere de slijmvliezen en de ademhalingsorganen aantasten. Het kan ook de ogen zeer sterk irriteren. In de buitenlucht komen deze concentraties echter nauwelijks voor.
Neutraliseren met koud water, azijn of citroensap. Bij het schoonmaken giet je 1/5 ammoniak op 5/5 warm water bij elkaar. Het is belangrijk om goed te luchten wanneer je bezig bent met ammoniak in verband met chemische dampen welke schadelijk zijn voor mens en dier.
Ammoniak is giftig en explosief. Een gevaarlijke concentratie in de werkomgeving kan bij het vrijkomen van dit gas zeer snel worden bereikt. De stof kan worden opgenomen in het lichaam door inademing van het gas. Het is traanverwekkend en de stof werkt bijtend op de ogen, de huid en in de luchtwegen.
Ammoniak (NH3) is een sterk ruikend gas. Het is een verbinding van waterstof (h2) en stikstof (N2). Ruim 80% van de ammoniakuitstoot in Nederland komt uit de landbouw en met name uit mest.
Ammonia is een schoonmaakmiddel dat werkt op veer verschillende vlekken. De meest gebruikelijke vlekken die je met ammonia kunt verwijderen zijn vet, bloed, zweet, jus, saus (zoals mayonaise en tomatensaus), vulpeninkt, slagroom, koffie, thee en fruit.
Ammoniak. Dit is de meest bekende vloeistof gebruikt voor ontvetten. Niet alleen voor schilderwerk, maar ook voor het ontvetten van ovens, ruiten, spiegels etc. Het is een erg goedkoop middel waarmee je uitstekend resultaat kunt behalen.
Ammoniak is bij kamertemperatuur een kleurloos giftig en brandbaar gas met een karakteristieke, sterk prikkelende geur. Het gas is in zeer grote hoeveelheden (tot wel 33 massa%) in water oplosbaar.
Stikstofoxiden (NOx) en ammoniak (NH3) zijn schadelijk voor de natuur als er te veel van in de bodem of het water terechtkomt. Planten als bramen, brandnetels en gras gaan er harder door groeien en overwoekeren andere planten. Daardoor verdwijnen ook insecten, vlinders en vogels.
Hyperammoniëmie is een metabole verstoring gekenmerkt door te veel ammoniak of ammonium in het bloed, wat meestal wordt veroorzaakt door een verminderde ureumsynthese, hetgeen uiteindelijk kan leiden tot een hepatische encefalopathie.
Het korte antwoord: In de meeste gevallen is de oorzaak een onvoldoende inname van koolhydraten voor een langdurige intensieve inspanning. Hierdoor raken de glycogeenvoorraden uitgeput en moet het lichaam de energie halen uit eiwitten, waarbij het afvalproduct een ammoniakgeur veroorzaakt.
Nitriet (NO2)
Aanbevolen waarde: 0,0 mg/l. Vanaf 0,5 mg/l dodelijk. Net als ammoniak is nitriet buitengewoon giftig. Het blokkeert het zuurstoftransport in het bloed (ook bij mensen) en heeft een innerlijke verstikking tot gevolg.
Ammoniak en bleekwater zijn stoffen die blijven doorwerken. Dat wil zeggen, als het niet afgespoeld wordt, dan blijft de bijtende werking doorgaan. Niet onbeperkt, maar toch langer dan je misschien zou willen. Als je iets wilt ontkalken, zoals bijvoorbeeld kranen, dan kun je hiervoor azijn of antikalk gebruiken.
Ammoniak kan dicht bij de bron een direct schadelijk effect hebben op planten. Algemeen bekend is dat ammoniak schade kan toebrengen aan natuurgebieden via verzuring en ver- mesting.
Planten nemen juist een waterstofion uit de bodem op, om de negatieve lading van het nitraation te compenseren. Als ammoniak of stikstofoxiden, al dan niet na omzetting in lucht, volledig door planten worden opgenomen, verzuurt de bodem hierdoor dus niet.
Ammonia (ook wel: ammoniumhydroxide of salmiakgeest genaamd) is een oplossing van het gas ammoniak in water. In symbolen: NH3 (aq).
Detectie van ammoniak met een “specifieke” NH3-sensor
Ammoniak (NH3) is een toxisch en brandbaar gas maar net zoals koolmonoxide is ammoniak veel sneller toxisch dan brandbaar. De LEL (lower explosion limit) van NH3 is 15 vol%. Als je weet dat 1 vol% gas overeenkomt met 10.000 ppm dan is 15 vol% dus 150.000 ppm.
Na inname van grote hoeveelheden of sterk geconcentreerde ammoniak kunnen effecten optreden ter hoogte van de mond, slokdarm, maag en darmen die variëren van irritatie tot zware brandwonden, weefselvernietiging en perforatie. Huidcontact geeft aanleiding tot roodheid.
Een oude methode is een schaaltje met azijn in de keuken, een citroenschil in zout in de koelkast, en met kattenbakkorrels. Het hangt er dus vanaf waar de vieze geur in huis is, maar in alle gevallen is vieze geuren absorberen mogelijk.
Verder is het van groot belang dat je ammonia nooit (maar dan ook nooit!) met andere schoonmaakmiddelen mengt. Dit kan namelijk echt gevaarlijk zijn. Als je bijvoorbeeld ammonia en bleek met elkaar mengt, komen er gevaarlijke stoffen vrij die kunnen zorgen voor problemen met ademhalen en zelfs brandwonden in de keel.
Afvalwaterzuiveraars kenden tot nu toe slechts één manier om ammonium uit het vuile water halen. Deze methode, nitrificatie en denitrificatie genoemd, maakt gebruik van bacteriën. Deze worden op het ammoniumhoudende water losgelaten om de stof om te zetten in stikstof.