Met krachtsverlies wordt bedoeld het minder kracht hebben in één van de ledematen, een verminderde vaardigheid van ledematen of een verstoorde balans bij het lopen. Bij progressieve MS treedt er vaak een geleidelijk toenemende krachtsvermindering en verminderd uithoudings-vermogen in de benen, armen en handen op.
U kunt een zwaar gevoel in uw benen voelen als u naar voren stapt. U kunt merken dat u iets nodig hebt om op te leunen, de arm van een vriend, meubels of een loophulpmiddel. U kunt struikelen of struikelen. Uw benen kunnen het begeven als u er gewicht op zet.
Spierzwakte merk je vooral in je benen. Ze voelen zwaar aan of je hebt een moe gevoel in je heup. Ook kun je je voet moeilijker optillen: je sleept met je been waardoor je gemakkelijk kunt struikelen. Bij spierstijfheid zijn je spieren stijf omdat je ze altijd een beetje aanspant en moeilijk kunt ontspannen.
De meeste veranderingen in tred zijn verwant aan onderliggende medische aandoeningen. Loopstoornissen kunnen verwant zijn aan stoornissen van het binnenoor, stoornissen van het zenuwstelsel zoals de ziekte van Parkinson, spierziektes zoals spierdystrofie en musculoskeletale afwijkingen zoals breuken.
MS is dus geen spierziekte. Welke klachten iemand krijgt, hangt af van de plaats waar de beschadigingen ontstaan, en dat kan per persoon erg verschillen. Veel voorkomende symptomen bij MS zijn slecht zien of dubbelzien, duizeligheid, dove gevoelens, tintelingen, verlammingen en stuurloosheid.
MS kan niet door een simpele test (bijvoorbeeld een bloedtest) worden vastgesteld. De diagnose kan alleen worden gesteld aan de hand van een combinatie van uw klachten, neurologisch onderzoek en aanvullend onderzoek. Daarom zal de arts u zorgvuldig vragen wat uw klachten zijn en u uitgebreid onderzoeken.
Deze symptomen omvatten verlies van zicht in een oog, verlies van kracht in een arm of been of een toenemend gevoel van gevoelloosheid in de benen . Andere veelvoorkomende symptomen die geassocieerd worden met MS zijn spasmen, vermoeidheid, depressie, incontinentieproblemen, seksuele disfunctie en loopproblemen.
Problemen met de gewrichten (zoals artritis), botten (zoals misvormingen), bloedsomloop (zoals perifere vaatziekte) of zelfs pijn kunnen het moeilijk maken om goed te lopen. Ziekten of verwondingen aan de zenuwen, spieren, hersenen, ruggenmerg of het binnenoor kunnen het normale lopen beïnvloeden.
Blijf bewegen
Ook als lopen lastiger gaat is het goed om te blijven bewegen. Zo blijf je in vorm en train je je spieren en balans. Doe bijvoorbeeld mee aan sportlessen of met gymnastiekoefeningen op televisie. Ook geven veel fysiotherapiepraktijken trainingen valpreventie.
Regelmatig hebben MS patiënten last van aandrangincontinentie (een overactieve blaas). De blaasspier trekt dan op onverwachte momenten op eigen houtje samen. Vaak is hierbij ook de samenwerking met de sluitspier verstoord. Deze ontspant dan niet goed.
ALS begint vaak met zwakke spieren in uw armen of benen.Het kan ook beginnen met problemen met slikken of praten. De eerste klachten zijn meestal niet zo duidelijk: U bent wat onhandig: u struikelt bijvoorbeeld vaker of u kunt knoopjes niet meer goed dichtmaken.
Moeilijkheden met lopen behoren tot de meest voorkomende mobiliteitsbeperkingen bij multiple sclerose . De term "gang" verwijst meer specifiek naar de manier of het patroon van lopen (bijvoorbeeld een onvaste gang).
Bij MS kunnen de spieren zwakker of stijver worden. Vooral het lopen gaat dan moeilijker. Ook armen en handen zijn minder goed te gebruiken. Mensen met MS kunnen last krijgen van zwakke of stijve spieren.
Spierzwakte en onstabiele gewrichten kunnen bijdragen aan uw verlies van evenwicht . Problemen met het gezichtsvermogen kunnen ook leiden tot wankelheid. Medicijnen. Verlies van evenwicht of wankelheid kan een bijwerking zijn van medicijnen.
Er zijn veel aandoeningen die te maken hebben met het aansturen van de spieren of het gevoel. Deze aandoeningen kunnen een direct effect hebben op het lopen. Voorbeelden van neurologische aandoeningen die een loopstoornis als gevolg kunnen hebben zijn MS (Multiple sclerose), een beroerte en de ziekte van Parkinson.
Stoelaerobics , een serie van zittende, herhalende bewegingen, verhoogt uw hartslag en helpt u calorieën te verbranden, net als veel krachttrainingsoefeningen wanneer ze worden uitgevoerd in een snel tempo met een hoog aantal herhalingen. In feite bieden alle snelle, herhalende bewegingen aerobe voordelen en kunnen ze ook helpen stijve gewrichten los te maken.
Het ontstaat waarschijnlijk door overbelasting van de rug (vooral van wervelkolom en spieren): door te vlug, te zwaar, te langdurig of te vaak te tillen, door te vaak of te langdurig voor de rug belastende bewegingen te maken of houding aan te nemen.
Infecties. Verwondingen, zoals fracturen (gebroken botten), verstuikingen en peesontstekingen. Bewegingsstoornissen, zoals de ziekte van Parkinson . Neurologische ziekten, waaronder multiple sclerose en perifere zenuwaandoeningen.
De meest voorkomende reden voor pijn tijdens het lopen is de zwakte van belangrijke spieren in onze romp en heupen die helpen onze gewrichten te stabiliseren terwijl we bewegen . Wanneer we stappen zetten, worden onze romp- en heupspieren ingeschakeld om te voorkomen dat onze wervelkolom en bekken van de ene naar de andere kant schudden.
Deze factoren kunnen spierzwakte, evenwichtsstoornissen, neurologische aandoeningen, onjuist schoeisel, omgevingsgevaren, aandoeningen van het binnenoor en zichtproblemen omvatten. Al deze factoren kunnen uw evenwicht, gang en loopstabiliteit beïnvloeden. Hoe weet ik of mijn reis het gevolg is van een ernstige medische aandoening?
Veelvoorkomende klachten zijn vermoeidheid, problemen met bewegen en coördinatie (zoals spierzwakte), zichtproblemen, gevoelsstoornissen en cognitieve veranderingen (waaronder moeite met concentratie, geheugenproblemen en het trager verwerken van informatie).
Als uw huisarts denkt dat u multiple sclerose (MS) zou kunnen hebben, verwijzen ze u door naar een hersen- en zenuwspecialist (neuroloog). Tijdens uw afspraak zal de neuroloog vragen naar uw symptomen. Er is geen enkele test om MS te diagnosticeren.
De diagnose MS geeft veel onzekerheden
Die onzekerheid begint al vroeg in het ziekteproces, namelijk bij het stellen van de diagnose. Dit is vaak moeilijk, omdat de symptomen van MS per persoon erg verschillend zijn. Door middel van een MRI-scan en een ruggenprik kan de diagnose met zekerheid gesteld worden.