In Nederlands wordt de letter 'v' meestal uitgesproken als een korte f. Sterker nog: meestal MOET je een f gebruiken. Het Nederlands heeft namelijk geen stemgeluid bij klanken die aan het eind van een lettergreep staan. Je ziet dit ook aan de spelling: wij geven – ik geef; wij geloven – ik geloof.
De 'h' is een halfklinker, dat wil zeggen: een medeklinker die niet sterk genoeg afsluit om een plof (zoals de 'k') of een geruis (zoals de 'g') te laten horen. Bij de 'h' hoef je alleen maar de lucht uit je mond te laten stromen, alsof je zucht.
De letter c spreken we voor een i of een e altijd uit als een [s], voor een a, een o of een u als een [k] (uitzonderingen zijn scepter en sceptisch).
De letter "u" wordt in bijna alle talen uitgesproken als "oe".
(ß staat voor een dubbele 'ss'. De uitspraak is die van een scherpe 'ss' [s].
Volgens een artikel van Marc van Oostendorp uit 1997 is het de plaats in de mond waar de klanken gevormd worden. Alle g's worden gemaakt door de achterkant van de tong iets omhoog te brengen en zo de mondholte iets te vernauwen. De luchtstroom begint door die vernauwing te bewegen en te ruisen.
In het Albanees, Kasjoebisch, Luxemburgs en Tagalog vormt de Ë een afzonderlijke letter van het alfabet, die wordt uitgesproken als ([ǝ]) (schwa), in het Limburgs wordt de Ë ook veel gebruikt en heeft ook de klank van de schwa.
De ç verandert de uitspraak van de letter 'c'. Je ziet de ç alleen staan voor de letters a,o of u. Bijvoorbeeld: leçon (les). De ç wordt dan uitgesproken als een s.
De ei werd vroeger uitgesproken als 'ee' en later als 'ai'. Tussen 1500 en 1700 veranderde de uitspraak in 'ei'. Rond 1700 begon de uitspraak van de ei en die van ij samen te vallen.
De betekenis van het werkwoord alloceren is 'toewijzen'. Het heeft als vast voorzetsel aan: iets alloceren aan iets of iemand. De c van alloceren wordt als een [s] uitgesproken. Institutionele investeerders alloceren meer geld aan minder fondsen om daarmee de beheerskosten te verminderen.
Hola. (de h spreek je niet uit in het. Spaans)
De 'b' en de 'v' worden in het Spaans hetzelfde uitgesproken: aan het begin van een woord of na een m of n als een b. In alle andere gevallen als een w!
G – Iets vergelijkbaars gebeurt met de G. Deze wordt meestal als / g / (zoals “go” in het engels) uitgesproken: gala, gota, guante, globo. Maar als de 'g' wordt gevolgd door een -e, of een -i (ja, daar zijn ze weer) dan wordt de letter bijna als / h / (zoals in “hen”) uitgesproken: general, gitano.
Het volledige alfabet
De volledige lijst ziet er overigens zo uit: Alfa, Bravo, Charlie, Delta, Echo, Foxtrot, Golf, Hotel, India, Juliett, Kilo, Lima, Mike, November, Oscar, Papa, Quebec, Romeo, Sierra, Tango, Uniform, Victor, Whiskey, X-ray, Yankee, Zulu.
Reacties. De letter "r" (ar) is in het Engels zachter van klank dan in het Nederlands. Hij wordt in het Engels meestal niet rollend uitgesproken en klinkt mee zoals bij ons op het eind van een woord.
De letters van het alfabet zijn: A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, O, P, Q, R, S, T, U, V, W, X, Y, Z.
Met de zogenaamde dode toetsen op het pc toetsenbord kunt u zo'n accent of trema direct toevoegen aan een letter. Dode toetsen zijn de toetsen met de tekens ~, " of ^. Voor de dode toets-methode moet wel de indeling van uw toetsenbord goed zijn ingesteld.
De É (onderkast é) is een in het Latijnse alfabet voorkomende letter. De letter wordt gevormd door het karakter E met een daarboven geplaatste accent aigu.
Hét is de juiste manier om het woord het in schrijftaal een klemtoon te geven. Hèt is een veel voorkomende, maar formeel foute, manier om hetzelfde te doen.
Chloor kan worden uitgesproken als [chloor] en als [kloor]. Beide uitspraakmogelijkheden zijn correct.
De g-klank klinkt in het noorden van het taalgebied 'schrapend'. In het zuidelijk deel van het taalgebied wordt de g 'zacht' uitgesproken: de g wordt minder ver in de keel uitgesproken en afhankelijk van de plaats van de klank in het woord (bijvoorbeeld aan het begin van een woord) trillen de stembanden mee.
Een medeklinker als de 'zachte (g)' heeft geen enkele betekenis; het verwijst niet naar 'iets' in de wereld. Bij een woord als boom zien we een stam en takken met groene bladeren voor ons, bij een zachte (g) helemaal niets.