Zeg tegen je kind, dat hij boos mag zijn. Vertel hem ook dat hij niemand mag slaan of iets kapot mag maken, mocht dat gebeuren. Luister naar je kind en benoem wat je denkt te horen en te zien, bijvoorbeeld: 'Volgens mij ben je boos, omdat... ' of 'Volgens mij wil je ook heel graag spelen waar Jorre mee speelt...'
Door rustig te blijven geef je je kind de ruimte om boos te zijn. Heb veel geduld. Bedenk elke keer dat een kind zijn boosheid en emoties uit bij jou waar hij zich veilig genoeg voelt om zijn emoties te tonen. Omdat je tijdens een echte woedebui geen contact met je kind krijgt, laat je hem het beste uitrazen.
Neem contact op met het wijkteam, je huisarts of de jeugdgezondheidszorg in jouw buurt als je je zorgen maakt. Samen kunnen jullie bekijken wat er wel en niet goed gaat in het gedrag van je kind. Ook kunnen jullie er met elkaar achter komen waar het lastige gedrag vandaan komt en waardoor het blijft bestaan.
Het temperament van je kind speelt een grote rol. Een temperamentvol kind zal sneller boos worden en gefrustreerd zijn dan een kind met een introvert temperament. Daarnaast speelt ook mee hoe jij zelf met boosheid omgaat en hoe je op het boze gedrag reageert. Boosheid roept boosheid op.
Waarom kinderen boos worden
Het iets doet wat het nog niet helemaal kan of wat nog niet goed lukt. Je kind kan nog te jong zijn om de handeling uit te voeren of het heeft gewoon nog wat meer oefening nodig. Je kind wordt boos uit frustratie. Er grenzen opgelegd worden, waar je kind het niet mee eens is.
Alle vormen van geweld tegen een kind zijn kindermishandeling. En er is nog een vorm van geweld die ook schadelijk is voor kinderen. Als je ouders elkaar slaan, elkaar uitschelden of gemene dingen naar elkaar schreeuwen, en jij bent daar bij, dan is dat ook kindermishandeling.
Een aai over zijn bol, een zoen op zijn voorhoofd, een knuffel of een paar lieve woorden: je kind troosten doe je vaak instinctief. Meestal zijn deze gebaren voldoende om je kleine te troosten. Laat je kind merken dat je met hem meeleeft.
Sommige mensen vinden het moeilijk om hun boosheid te uiten. Zij kroppen hun emoties op totdat ze uiteindelijk tot een uitbarsting komen; de woedeaanval. Je kunt je emoties dan niet meer beheersen en 'flipt'. Een kan een paar minuten tot ongeveer een half uur duren.
Een gedragsstoornis is een psychische stoornis bij kinderen. Kinderen met een gedragsstoornis vertonen voor langere tijd afwijkend en zeer lastig gedrag. Alle kinderen hebben weleens een periode waarin ze zich opstandig, boos, dwars en agressief gedagen.
Wanneer een kind een grote mond geeft dan mag je dit nooit negeren of accepteren. Ook al zegt hij of zij misschien iets uit boosheid of onmacht; je moet laten weten dat je het gedrag niet accepteert. Jij bepaalt als volwassene wat de grens is en dit moet je duidelijk en zo emotieloos mogelijk aangeven.
Gedragsstoornis, wat is dat? Als een kind of een jongere minimaal 6 maanden lang opstandig, negatief, vijandig en zelfs gewelddadig gedrag vertoont wordt dit gedefinieerd als een gedragsstoornis. De twee belangrijkste gedragsstoornissen zijn de ODD (oppositional defiant disorder) en CD (conduct disorder).
Kinderen in de leeftijd van zo'n 2 jaar krijgen een eigen willetje, zijn vaak ongehoorzaam (willen niet luisteren) en kunnen dwars doen. Ze zijn grenzen aan het verkennen. Ze willen vaak ook alles zelf doen. Het probleem is dat het kind feitelijk nog niet zoveel kan, en dat is ook nog eens frustrerend voor het kind.
Het kan verschillende oorzaken hebben dat een kind onhandelbaar wordt. Onbegrip vanuit de ouders, de komst van een jonger broertje of zusje, verkeerde vrienden en ook bepaalde aandoeningen, zoals asperger of ADHD kunnen ervoor zorgen dat ouders het kind minder goed begrijpen en begeleiding in de ontwikkeling.
Bij kinderen en jongeren met ODD en CD nemen de symptomen over het algemeen in de loop der tijd af, ook zonder behandeling. Sommige kinderen en jongeren blijven symptomen vertonen, bij anderen nemen de symptomen af en verdwijnt de diagnose (Bunte e.a., 2014; Lahey e.a., 1995).
"De kunst is om achteraf te gaan kijken of dat een patroon is." Ook kan het helpen om vanuit het perspectief van het kind te kijken, weet De Snoo. "Soms ga je schreeuwen omdat je je persoonlijk aangevallen voelt door je kind, bijvoorbeeld als hij brutaal is of als hij jou negeert.
Schreeuwen is een teken van frustratie; frustratie is een teken van goed ouderschap. Immers, een goede ouder heeft verwachtingen en hoop rondom het gedrag van haar kinderen. Als dat niet uitkomt, raakt ze gefrustreerd. Als ze gefrustreerd is, ligt het gevaar van stemverhoging (lees: schreeuwen) op de loer.