Het Portugees oorlogsschip kan tentakels ontwikkelen tot 50 a 70 meter lang(!). De physalia physalis heeft een gasblaas, dat als “zeil” dienstdoet. Dit zeil kan met lucht gevuld worden als het oorlogsschip aan de oppervlakte moet blijven, en kan bij gevaar leeglopen waardoor het oorlogsschip onderduikt.
Zo zeilt hij op de wind, net als de zeilschip. De tentakels van het Portugees oorlogsschip worden wel 50 meter lang! Met deze tentakels vangt hij zijn prooi en met het gif verlamt hij ze. De tentakels brengen het voedsel dan naar de groep 'eetpoliepen', onder de gasblaas.
Tentakels zijn heel lang
Het “lijf” is slechts zo'n 10 tot 30 centimeter groot (dit drijft op het water), de tentakels zijn echter 10 meter lang, en kunnen zelfs 30 meter lang worden! Met deze giftige tentakels 'vist' het Portugees oorlogsschip continue maar eten. Dan moet je denken aan plankton en kleine visjes.
Voedsel in de natuur
Het Portugees oorlogsschip omwikkelt zijn prooi met zijn tentakels waardoor deze verlamd raakt. Het eet voornamelijk jonge en kleine volwassen visjes. Het eet ook garnalen, schaaldieren en andere kleine dieren in het plankton. Bijna 70 tot 90% van de prooien zijn vissen.
De irukandji is een kleine, glasheldere kwal. Hij wordt maar een paar centimeter lang en leeft in de tropische wateren rond de noordkust van Australië. Dit kwalletje wordt in het algemeen gezien als het giftigste dier ter wereld en in tegenstelling tot andere kwallen heeft de irukandji ook netelcellen op het lichaam.
De beste manier om steken van het Portugees oorlogsschip te behandelen is spoelen met azijn, zo blijkt nu ook uit onderzoek van de universiteit van Hawaii en de Ierse universiteit van Galway in het blad Toxins.
De grootste kwal ter wereld is de gele haarkwal. Hij komt onder andere voor in de Arctische, Noord-Atlantische en Noord-Pacifische Oceaan. Hij is erg groot en heeft meterslange tentakels. De grootste gele haarkwal spoelde aan in Massachusetts Bay (Verenigde Staten) in 1870.
Antwoord van de Bieb:Sea Life Scheveningen zegt het volgende:Niet langer dan een paar uur. Dit hangt ook van het weer af: als de zon schijnt gaat het verdrogen sneller. Eigenlijk is het ook niet echt ''overleven'', een kwal op het droge is langzaam aan het sterven.
Het is niet eens een dier, maar een hele kolonie poliepjes. Samen vormen ze het monster met de dreigende naam Portugees oorlogsschip. De poliepen zijn als een bijenkolonie, met ieder zijn functie.
Glaucus atlanticus of de blauwe draak of zeezwaluw is een drijvende zeenaaktslak die behoort tot de familie Glaucidae. Deze donkerblauwe soort met opvallende extremiteiten kan tot wel 6 cm lang worden. Om te blijven drijven maakt de slak gebruik van een met gas gevulde blaas.
Wrijf niet over de gestoken plaats, ook niet met zand. Spoel de wonde zo snel mogelijk met zeewater (zout water). Vermijd kraantjeswater. Dompel na grondig spoelen met zout water het aangedane lichaamsdeel onder in warm water tot de pijn is verlicht (20 - 30 minuten).
Zelfs na hun dood gevaarlijk
De stekende nematocysten van kwallen doen denken aan een psychopaat uit een horrorfilm die maar niet doodgaat. Je kunt namelijk ook gestoken worden door een tentakel die niet meer aan de kwal vastzit, of zelfs door een dode kwal.
De tentakels van kwallen hebben giftige netelcellen. Wanneer je gestoken wordt, spuit de kwal gif in je bloedbaan. Hierdoor kan je jeuk en pijn voelen. Wanneer je uit het water stapt, drogen de netelcellen uit.
Kwallen steken met brandharen, die vaak als tentakels onder de kwal langen of op zijn oppervlak zitten. Deze geven een reactie bij aanraking. Op de plaats waar deze brandharen de huid hebben geraakt, treedt een reactie op met roodheid, zwelling en soms blaarvorming. Er is vaak (veel) pijn, een branderig gevoel of jeuk.
De onderzoeker laat de imposante kwal op het strand liggen zodat andere mensen hem ook kunnen bewonderen. Wie dat wil, kan het dier gewoon oppakken. Deze kwal is ongevaarlijk, volgens Ecomare, het centrum voor wadden en Noordzee. De netelcellen zijn te zwak om door de menselijke huid te dringen.
Tonijnen, haaien en schildpadden zijn de belangrijkste vijanden van de kwal. Als er teveel gevist wordt in de zee, dan kunnen er wel eens plots veel te veel kwallen zijn. Dan kan je in die zee echt niet meer gaan zwemmen. Als een kwal wordt geboren, dan ziet ze er helemaal nog niet uit als een kwal.
Je kunt hele lekkere gerechten maken met de kwal, maar de kwal zelf smaakt volgens Ammerlaan nergens naar. 'De kwal zelf is eigenlijk alleen maar textuur, maar in de Aziatische keuken is textuur ook een smaak. ' De textuur wordt ook vergeleken met die van een komkommer.
Om alvast één misverstand uit de wereld te verhelpen, kwallen bijten niet maar steken met hun tentakels. Dat wordt dan wel een kwallenbeet genoemd. De tentakels van kwallen bevatten netelcellen met gif. Tijdens een kwallenbeet wordt dit gif in de huid van de mens gespoten.
De meeste kwallensoorten die je in Nederland tegenkomt, kunnen geen kwaad. Eigenlijk is alleen de kompaskwal gevaarlijk. Deze kwal heeft bruine V-vormige strepen.
Zeepaddenstoel, Rhizostoma pulmo
Ze is lichtblauw van kleur, met een donkerblauwe rand. Deze kwal heeft geen tentakels, maar 4 mondarmen. De zeepaddenstoel is ongevaarlijk.
Kwal – Oneindig
Ze maken cycli van oud naar weer jong, dit kan oneindig door gaan.
Kwallen komen wereldwijd voor, van oppervlaktewateren tot in de diepzee. Schijfkwallen (de 'echte kwallen') leven uitsluitend in de zee, maar er zijn ook enkele hydroïdpoliepen met een vergelijkbaar uiterlijk die in zoet water leven.
Handig om te weten: niet elke kwal steekt. Kompaskwallen, blauwe haarkwallen en de kruiskwallen kunnen voor flink wat overlast zorgen. Die laatste - gelukkig zeldzaam voorkomende soort in Nederland - kan zelfs tot een ziekenhuisbezoek leiden. Maar de meeste kwallen steken niet, die kriebelen hooguit.
Natuurlijk moeten kwallen ook eten om te kunnen overleven. Daarvoor eet een kwal graag wat plankton (fytoplankton). Ander voedsel van kwallen zijn kleine visjes waaronder sardientjes. Het kan ook voorkomen dat kwallen elkaar eten, dat gebeurt meestal op het moment dat er weinig voedsel te vinden is.
Plassen over een kwallenbeet: het zou het prikken tegen gaan, maar maakt het juist erger! Harpoenachtige cellen van de kwallententakels die op je huid liggen komen door de urine alsnog in je vel. Azijn helpt wel, omdat het het gif in de cellen neutraliseert.