Bij primaire infecties treedt vier tot vijf dagen na het ontstaan van de koorts een stijging op van de IgM-antistoffen en na zeven tot tien dagen een IgG-stijging. IgM-antistoffen zijn drie tot zes maanden te detecteren, terwijl IgG-antistoffen het hele leven detecteerbaar blijven.
Er bestaan geen medicijnen om knokkelkoorts te genezen. Medicijnen kunnen wel helpen om de klachten te verminderen: Tegen de koorts en pijn kunt u paracetamol gebruiken. Gebruik geen bloedverdunnende pijnstillers, zoals acetylsalicylzuur, diclofenac, ibuprofen of naproxen.
De ziekte duurt ongeveer tien dagen, maar het herstel kan wel twee tot vier weken duren. In zeldzame gevallen (minder dan 1 procent) ontstaan huid- en slijmvliesbloedingen, soms ook kleine puntbloedingen in de huid (te herkennen als rode puntjes op voeten, benen, verhemelte, oksels, en neusbloedingen).
Dengue begint met acht tot tien dagen koorts, hoofdpijn en vaak typische gewrichts- en spierpijn (vandaar de naam knokkelkoorts). Na drie tot vier dagen kan een vlekkerige huiduitslag ontstaan. Een infectie verloopt vrijwel altijd mild. Bij koorts in (sub-) tropische landen moet altijd medisch advies gezocht worden.
Dengue is een virusinfectie die wordt overgedragen door een mug. Er bestaan twee varianten; de dengue koorts (een griepachtige ziekte) en de dengue hemorragische koorts, een ernstige ziekte die dodelijk kan zijn.
Diagnostiek vindt meestal plaats door middel van serologie waarbij IgG en IgM antilichamen worden gemeten met behulp van een ELISA . IgM antistoffen kunnen al 4 dagen na het ontstaan van de koorts worden aangetoond in het serum en zijn ongeveer tot 3 maanden aantoonbaar.
Dengue is endemisch in meer dan 110 landen. Wereldwijd worden er 50 tot 100 miljoen mensen mee geïnfecteerd, wat leidt tot een half miljoen ziekenhuisopnamen en ongeveer 12.500–25.000 sterfgevallen.
Gebieden waar dengue het meest voorkomt, zijn: het tropische deel van Azië, de Caribische eilanden, Afrika, Midden- en Zuid-Amerika en in de Stille Zuidzee. De besmetting met het virus komt voornamelijk door de gelekoortsmug en de Aziatische tijgermug.
Neem contact op met de huisarts bij hevigere klachten na een muggenbeet. De kans bestaat dat je door een Aziatische tijgermug bent gebeten. Die kan via het internationale transport in Nederland terecht zijn gekomen. Wanneer je een tijgermug denkt te hebben gezien, is het belangrijk dat je dit tegen de huisarts vertelt.
Een besmette tijgermug draagt de ziekteverwekkers zoals dengue (knokkelkoorts) of chikungunya in de speekselklieren. Als de vrouwtjesmug (het mannetje steekt geen mensen) een mens steekt, kan het virus op die manier worden overgedragen.
Gele koorts (febris flava) is een acute virale hemorragische koorts die wordt overgedragen door bepaalde geïnfecteerde muggensoorten. Het gelekoortsvirus behoort tot de familie der Flaviviridae (flavus is geel in het Latijn), waartoe onder andere ook het dengue-, Japanse encefalitis-, westnijl- en zikavirus behoren.
Braks: “In Nederland komen jaarlijks zo'n vijftig mensen met zo'n virus terug van vakantie. De kans dat zo iemand met een tijgermug in aanraking komt en gestoken wordt, is minimaal. Als de mug vervolgens iemand anders steekt, is de kans nog steeds klein dat die persoon er ziek van wordt.
De tijgermug heeft net als veel andere steekmuggen een lange zuigsnuit. Deze is bruin van kleur en wordt in rust verborgen in de dikkere zwarte onderlip (G).
Tijgermuggen zijn heel duidelijk zwart-wit. Ze hebben een wit streepje op hun zwarte rug. Het zijn vrij kleine muggen. Ze hebben geen vlekjes op de vleugels.
Mensen met knokkelkoorts hebben hoge koorts en pijn in de gewrichten ('knokkels'). Hieraan dankt de ziekte zijn naam. Knokkelkoorts komt door een virus. Dit virus wordt op mensen overgebracht door muggen die vooral overdag steken.
Ziek door veel muggenbeten
Door één muggenbeet wordt dit inderdaad lastig, maar meerdere beten kunnen wel degelijk voor problemen zorgen. Zo zijn sommige mensen allergisch voor een muggenbeet.
En wist je dat het uitknijpen van een muggenbult weinig zin heeft? Door in een muggenbult te knijpen, of door er een kruisje in te zetten met je nagel, vervang je de jeuk door pijn. De pijn verdwijnt na een tijdje weer, waarna de jeuk terugkomt.
Vijf vragen over de tijgermug: "Ze steken 50 keer per kwartier"
Een mug zal zich een weg banen naar een plaats om stil te gaan zitten. Dat is veelal op het plafond of op de muur. Afhankelijk van het type behang en het aantal spullen dat je in de kamer hebt staan kun je de mug gemakkelijk zien zitten.
Waarom steken muggen en waarom jeukt het? Van alle muggen zijn het enkel de vrouwtjes die op zoek gaan naar bloed. Wanneer een mug steekt, zuigt ze bloed op om er eiwitten uit te halen. Die eiwitten heeft ze nodig om haar eitjes te ontwikkelen.
De soorten komen van oorsprong niet voor in Nederland, en kunnen verschillende virusziekten verspreiden. De tijgermug werd verspreid over het land gevonden: in Amstelveen, Assen, Lelystad, Moerdijk en Sittard.
Gele koorts kan na drie tot zes dagen koorts, spierpijn, hoofdpijn, koude rillingen, misselijkheid en braken geven. Het varieert van een mild griepachtig beeld tot een ernstige en vaak fatale vorm.
De infectie verloopt meestal zonder klachten: ongeveer 1 op de 5 mensen die besmet raken wordt ziek. De klachten kunnen erg verschillen, van milde griep tot hoge koorts met bloedingen. Over het algemeen overlijdt ruim 1 op de 10 patiënten aan gele koorts.
De Aedes flavopictus is een exotische mug die lijkt op de Aziatische tijgermug (de Aedes albopictus). Voor leken is de mug bijna niet te herkennen. “Mensen denken dat de tijgermug een hele grote mug is, maar hij is juist erg klein.