De makkelijkste manier om je kip echt sappige te krijgen, is door hem low & slow te braden. De kip staat wel langer in de oven, maar verder hoef je niets bijzonders te doen. Kip die je op 165°C braadt, kan niet mislukken. De lage temperatuur zorgt dat het borstvlees en de bouten in 2½ uur langzaam gaar en mals worden.
Bak de kipfilets op een hoog vuur. Laat de kipfilets goed aankorsten vóór je ze omdraait. Verlaag de temperatuur na het aankleuren om te vermijden dat de buitenkant te sterk uitdroogt en aanbrandt. Laat de kipfilets gedurende 7 à 8 minuten garen op een zacht vuurtje.
Marineren in karnemelk
Marineren in iets zuurs is eigenlijk de beste manier om je kip mals te krijgen. Zuren verzwakken weefsel en eiwitten in vlees en gevogelte waardoor ze minder taai worden.
"Doe hem in een vacuümzak met allerlei specerijen en een beetje vocht naar smaak, en laat dat dan garen. Doordat het zo compact verpakt is - er kan dus niks uit qua smaak en vocht - blijft de kip supermals en valt het vlees van het bot. De kipfilet maak je daarmee echt botermals."
Om kip heel mals te houden bij het wokken wordt een Chinese techniek gebruikt, in het Engels velveting genoemd. Stukjes gekruide kip worden bedekt met een laagje van ongeklopt eiwit, maïzena en rijstwijn. De kip wordt 20-30 minuten gemarineerd op kamertemperatuur voor het wordt gefrituurd, of gepocheerd.
Het marineren met maïzena is de basis van deze kooktechniek. Velveting doet meer dan enkel het mals maken van kip en vlees: het creëert een beschermende laag die het vlees gelijkmatiger kleurt, zorgt dat de sappen in het vlees blijven zitten en verbetert de algehele aanhechting van de saus.
Het trucje wordt vaak in de Aziatische keuken gebruikt en vandaar dat vlees bij de Chinees vaak malser lijkt. Door het aanbrengen van baking soda op het vlees kunnen de eiwitten minder goed aan elkaar binden en hierdoor wordt het vlees dus zachter en malser.
Pas op dat je niet te veel boter of olie in de pan doet voordat je de kip gaat bakken. Dit kan ervoor zorgen dat de kip te hard bakt. Het gevolg: van buiten is-ie zwart en van binnen is-ie nog rauw. Door het dan nog langer te bakken, blijf je achter met droge kip.
Om te zorgen dat de kip mals blijft bij het bakken, is het belangrijk om de pan eerst goed heet te laten worden. Voeg als de pan heet is olie of bakboter toe. Laat dit ook goed warm worden voor je de kip toevoegt. Hierdoor krijgt het vlees een krokant korstje waardoor de sappen in de kipfilet niet verloren gaan.
Een hele kip heeft ongeveer een kooktijd van 60 minuten. Hoe kleiner het stuk kip dus, en snij het dus eventueel kleiner, hoe korter de kooktijd. Korter dan 10 minuten lukt echter niet. Een ander voordeel van het koken van kip is het feit dat het makkelijker is om bevroren kip te ontdooien.
Als je denkt dat de kipfilet te taai is, kan je hem pekelen voor het bakken. Dat houdt de kip vochtig en mals.
Dep de kipfilets vlak voor het bereiden met keukenpapier droog. Zet de koekenpan op een laag vuur en doe een scheut Croma Mild met Olijfolie in de pan. Laat de Croma smelten en lichtbruin kleuren. Zet het vuur hoog, blijf er even bij en leg - zodra de Croma mooi bruin wordt - de kipfilets in de pan.
Een hele kipfilet kook je in 20-25 minuten gaar. Een halve kipfilet moet 15-20 minuten koken. Snijd je de kipfilet in stukken van ongeveer 5 cm of kleiner? Houd dan een kooktijd van 10 minuten aan.
1 – Neem een diep bord en giet hier een flinke scheut olijfolie in. 2 – Voeg Ketjap manis toe (ongeveer ⅓ van de hoeveelheid olijfolie). 3 – De knoflook poeder, cayenne peper en kip kruiden moet je op gevoel toevoegen. 4 – Roer alles goed door elkaar.
Bereiding. Een klein beetje boter of goede olijfolie in een koekenpan of een braadpan verhitten. Op een redelijk hoog vuur de kipfilet in de boter of in de olie gedurende 3 tot 4 minuten aan de ene kant bruin bakken. Draai de kipfilet om en bak het vlees ook gedurende 3 tot 4 minuten aan de andere kant bruin.
Maak met een mes een kleine maar diepe snee in het vlees, als de sappen die daaruit lopen helder zijn is de kip gaar. Deze manier is wel een stuk minder nauwkeurig. Je checkt alleen of het vlees gaar is, het kan ook zijn dat de borst té gaar is.
Wassen met zuren
Máár, het wassen van je kip met een zuur ingredient als citroen of azijn zorgt wel degelijk voor een malser stuk vlees. Zuren verzwakken namelijk het weefsel en de eiwitten waardoor het vlees minder taai wordt.
Grote stukken kip zijn waarschijnlijk nu nog niet gaar. Als je de kip in kleinere stukken of vier stukken gesneden hebt, dan kan het zijn dat hij nu al wel gaar is. Als je de kip te lang kookt, wordt hij rubberachtig en is hij moeilijk te kauwen.
Maar een harde kip van nu is een grote zware kip die lijkt nog lijkstijf te zijn. Je weet meteen wat wordt bedoeld met harde kip als je hem voelt.
Zoals bij alle gebraden vleessoorten, moet ook een kip rusten. Haal de kip uit de oven. Bedek ze losjes met aluminiumfolie en wacht minstens 10 minuten voor je met het mes aan de slag gaat.
Kip is mager vlees.
Daardoor loop je minder kans op hart- en vaatziekten door het eten van kip. Natuurlijk speelt ook de bereidingswijze een rol: gefrituurde kip is minder gezond dan een gegrild filetje, maar dat had je zelf ook al bedacht. Ook kipbereidingen, zoals kippenworst, zijn vetter dan de pure stukjes vlees.
De kerntemperatuur van kip
Bij kip en kalkoen kun je dan ook het beste een kerntemperatuur aanhouden van 70-72 °C; het vlees is dan helemaal gaar – en eventuele bacteriën zijn gedood – maar het is nog wel lekker sappig.
Een scheutje wijn, azijn, citroensap of ieder ander zuur (tomaat, tomatenpuree of zelfs rinse appelstroop) zorgt ervoor dat het bindweefsel in stoofvlees malser en zachter wordt. Daarom is het draadjesvlees van jouw oma zo lekker en zo zacht!
Vlees mals en sappig bakken
Taai vlees is eigenlijk een lang en intact stuk spiervezel. Je kan je vlees malser maken door deze spiervezel te breken. Sla erop met een vleeshamer, of gebruik een deegrol of pollepel. Perfect om al je frustraties uit te werken, én om malser vlees te krijgen natuurlijk.
Door met de hamer op het vlees te slaan wordt het bindweefsel beschadigd waardoor het vlees malser wordt. Ook taaie stukken worden hierdoor zachter. Dankzij dit instrument kunnen bijvoorbeeld zachte schnitzels gemaakt worden.