Onderzoekers hebben bij Australië mogelijk de langste kwal ooit ontdekt. De spiraalvormige sliert heeft een diameter van 15 meter en een omtrek van ongeveer 47 meter.
Bloemkoolkwallen kunnen normaliter tot wel 90 centimeter lang worden en zo'n 35 kilo wegen. Hiermee is de kwal de grootste die in de Britse wateren – en de Noordzee – vertoeft.
Onderzoekers van het Schmidt Ocean Institute hebben tijdens een expeditie een kwal gevonden in de diepzee in het westen van Australië die mogelijk het langste lichaam ooit heeft. De sliert is spiraalvormig – de buitenste ring heeft een diameter van 15 meter en de totale lengte is ongeveer 47 meter.
De irukandji is een kleine, glasheldere kwal. Hij wordt maar een paar centimeter lang en leeft in de tropische wateren rond de noordkust van Australië. Dit kwalletje wordt in het algemeen gezien als het giftigste dier ter wereld en in tegenstelling tot andere kwallen heeft de irukandji ook netelcellen op het lichaam.
De Cyanea capillata of gele haarkwal is groter (tot 50 cm doorsnede) en giftiger dan de blauwe haarkwal en is geel of bruin van kleur. Aan de hoed hangen 150 tentakels die een meter lang kunnen worden.
Kwal – Oneindig
Ze maken cycli van oud naar weer jong, dit kan oneindig door gaan.
Beschrijving. Irudakandji-kwallen worden vooral aangetroffen in Noord-Australische wateren en in het Groot Barrièrerif. Ze hebben de grootte van een vingernagel, vier tentakels met lengte tussen 5 en 50 cm en zijn nauwelijks zichtbaar in water omwille van hun grootte en het feit dat ze zo goed als doorzichtig zijn.
De onderzoeker laat de imposante kwal op het strand liggen zodat andere mensen hem ook kunnen bewonderen. Wie dat wil, kan het dier gewoon oppakken. Deze kwal is ongevaarlijk, volgens Ecomare, het centrum voor wadden en Noordzee. De netelcellen zijn te zwak om door de menselijke huid te dringen.
Kwallen bijten niet
We noemen het dan wel een kwallenbeet, maar kwallen kunnen helemaal niet bijten. Ze steken. Officieel heet het dus een kwallensteek. De tentakels van een kwal bevatten netelcellen met gif.
Je huid zwelt op, wordt rood, begint als een gek te jeuken en soms doet het (over je hele lichaam) pijn. Als je allergisch bent kun je in zeldzame gevallen zelfs in een anafylactische shock raken.
De grootste kwal ter wereld is de gele haarkwal. Hij komt onder andere voor in de Arctische, Noord-Atlantische en Noord-Pacifische Oceaan. Hij is erg groot en heeft meterslange tentakels. De grootste gele haarkwal spoelde aan in Massachusetts Bay (Verenigde Staten) in 1870.
Van over de hele wereld komen zij naar het meer om daar met duizenden gouden kwallen (golden jellyfish) te zwemmen. Van de 8 miljoen kwallen zijn er op dit moment nog maar 600.000 over.
Natuurlijk moeten kwallen ook eten om te kunnen overleven. Daarvoor eet een kwal graag wat plankton (fytoplankton). Ander voedsel van kwallen zijn kleine visjes waaronder sardientjes. Het kan ook voorkomen dat kwallen elkaar eten, dat gebeurt meestal op het moment dat er weinig voedsel te vinden is.
De tentakels van kwallen hebben giftige netelcellen. Wanneer je gestoken wordt, spuit de kwal gif in je bloedbaan. Hierdoor kan je jeuk en pijn voelen. Wanneer je uit het water stapt, drogen de netelcellen uit.
Kwallen steken met brandharen, die vaak als tentakels onder de kwal langen of op zijn oppervlak zitten. Deze geven een reactie bij aanraking. Op de plaats waar deze brandharen de huid hebben geraakt, treedt een reactie op met roodheid, zwelling en soms blaarvorming. Er is vaak (veel) pijn, een branderig gevoel of jeuk.
Kwallen behoren officieel tot de 'neteldieren', een primitieve tak van het dierenrijk waarvan het lichaam bestaat uit een 'zak' met tentakels. In de tentakels zitten netelcellen die kleine pakketjes met gif kunnen wegschieten. Het gif verlamt een prooi alvorens ze opgegeten wordt.
Kwallensoorten in de Wadden- en Noordzee
De meest voorkomende kwal is de oorkwal. De steek van deze soort doet niet veel pijn en de gevolgen zijn minimaal. Na een steek kan de huid hoogstens wat rood, opgezwollen en een beetje jeukerig zijn, maar deze klachten verdwijnen na een aantal uur.
Kleine visjes kunnen schuilen tussen de tentakels van een kwal en zo overleven. Verder is de kwal een delicatesse voor schildpadden en sommige vissen en eet-ie zelf weer kreeftjes, waardoor de populatie goed blijft. Wist je trouwens dat een kwal nog kan steken als-ie dood is?
Handig om te weten: niet elke kwal steekt. Kompaskwallen, blauwe haarkwallen en de kruiskwallen kunnen voor flink wat overlast zorgen. Die laatste - gelukkig zeldzaam voorkomende soort in Nederland - kan zelfs tot een ziekenhuisbezoek leiden. Maar de meeste kwallen steken niet, die kriebelen hooguit.
Het eeuwige leven
Toch kan de Turritopsis nutricula wel degelijk sterven: de regeneratie werkt namelijk alleen bij volwassen exemplaren. Ziekte of hongerige roofdieren worden jonge kwallen wel fataal, maar er is geen ander dier bekend met deze hoge kans op biologische onsterfelijkheid.
Kwallen hebben bovendien nauwelijks organen, ze hebben geen hart, geen bloedvaten en geen hersenen en ook geen botten, schelp of hoornpantser. Er zitten geen ogen in en geen oren aan en met hun rudimentaire spieren en zenuwen kunnen ze maar weinig doen.
De oorkwal komt het meeste voor. Dit is een doorzichtige kwal met vier roze of witte ringen. Hij kan je niet steken, omdat hij niet door de huid heen komt. Ook de zeepaddenstoel steekt niet.
De gele pijlgifkikker is het giftigste dier op aarde
De giftigste pijlgifkikker – en het giftigste dier ter wereld – is de gele pijlgifkikker, die in de regenwouden van Colombia leeft. Eén kikker bevat genoeg gif om 10 mensen te doden. De kleurrijke pijlgifkikker maakt geen geheim van zijn gif.
De meeste kwallensoorten die je in Nederland tegenkomt, kunnen geen kwaad. Eigenlijk is alleen de kompaskwal gevaarlijk. Deze kwal heeft bruine V-vormige strepen.
De witte haai of ook wel bekend als de mensenhaai zijn terug te vinden in alle grote oceanen. Deze haaien hebben twee rijen van vlijmscherpe tanden waarmee ze hun prooi kunnen verscheuren. Ze kunnen uitgroeien tot maximum 7 meter lang en wegen meer dan 1000 kilogram en zijn dus de grootste jagers van de zee.