Opgraving van het wortelstelsel heeft aangetoond dat 54% van de wortels zich bevindt in de laag van 7 tot 23 cm diep, 30% in de laag van 23-38 cm diep en 16% in de laag van 38 tot 53 cm diep.
Ze zijn ook nuttig want het zijn planten die nuttige insecten zoals bijen en vlinders aantrekken. Toch zijn sommige soorten een hardnekkig onkruid. De zaden verspreiden zich makkelijk en de plant kan hinder of schade aan gewassen veroorzaken. Daarom is het bij wet verplicht om schadelijke distels op te ruimen.
Een distel bestrijden is niet onmogelijk, maar je hebt er wel geduld voor nodig. Hiervoor moet je de distel dicht bij de grond afknippen en dit wekelijks blijven herhalen. De wortels worden dan moe en het onkruid vergaat. Ook kun je de wortels helemaal uitgraven.
Distels bestrijden met azijn
Azijn is een huis-tuin-en-keukenmiddel dat veel wordt gebruikt in de strijd tegen onkruid. Spuit schoonmaakazijn op de distels tot deze kletsnat zijn. Na enkele dagen tot een week sterft de plant af en kunt u deze verwijderen.
Vrij algemeen is de distel te vinden langs de kust, maar in Zeeland en het zuiden van Limburg vrij zeldzaam. De plant kan 200 cm hoog worden en bloeit in juli en augustus met roodpaarse, knikkende bloemhoofdjes.
Voorkomen en bestrijden
Je kunt proberen de distels zelf, met de hand, aan te pakken. Doe dit door de distels herhaaldelijk dicht bij de grond te knippen. Wanneer je dit vaak genoeg doet, zullen de wortels van de distel uiteindelijk verdorren en zal de plant sterven.
Akkerdistel is een doorlevende soort. Deze distels komen voor in grasland of ruigte op voedselrijke bodem. De planten ontwikkelen in het eerste jaar enkel wortels en een bladrozet. In de zomer van het tweede jaar bloeien ze en vormen ze zaad onder de vorm van pluizen.
De wetgeving voor distelbestrijding dateert uit 1887, een tijd waarin landbouwers de akkers nog met de blote handen bewerkten en bemesting met paardenmest een gangbare praktijk was. Contact met paardenmest gecombineerd met pijnlijke prikwondjes vormde een risico op besmetting met de dodelijke tetanusbacterie.
Niettemin moet in Vlaanderen op grond van artikel 43 en 44 van het federale KB van 19 november 1987 de bloei, de zaadvorming en het uitzaaien belet worden van vier soorten distels die voor de landbouw “schadelijk” worden geacht. Het gaat om Akkerdistel, Speerdistel, Kale Jonker en Kruldistel.
Distels zijn erg goed voor je paard en bevatten onder andere vitamine B1. Paarden eten ook graag net gemaaide brandnetels. Soms wachten ze nog even een paar uur, maar liever beginnen ze er meteen aan. Brandnetels bevatten diverse belangrijke voedingsstoffen, waaronder vitamine C, calcium, ijzer, zwavel en silicium.
Het blad is eetbaar mits je de stekels afknipt, de stengels kun je geschild eten, rauw of gekookt, wortels van de plant in zijn eerste jaar kunnen rauw en gekookt verwerkt worden (gedroogd tot meel verwerken) en uit de zaden kan een waardevolle olie worden geperst.
Met mechanisch frezen verspreid je de plant helemaal. Daarnaast vermeerdert de plant zich ook door middel van zaad. Op het land neemt de akkerdistel de plaats in van geteelde gewassen en verminderen de opbrengst. Ze bederven ze het hooi want die stekels zijn ongeschikt voor de meeste dieren.
Het beste kun je de heermoes met een gasbrander of kokend water wegbranden. Ook kun je strooizout strooien tussen de voegen van de tegels. Je kunt heermoes ook bestrijden met chemische bestrijdingsmiddelen.
Luxan Genoxone ZX is een bladherbicide met een brede werking. Met het middel kun je breedbladige en houtachtige planten, zoals brandnetels, paardenbloemen, distels en zuring bestrijden. Het middel werkt ook tegen heermoes, bramen en ander struikgewas. Luxan Genoxone ZX heeft geen werking op grassen.
Er zijn veel dieren die van de distels in het algemeen profiteren. Gegeten worden ze door o.a. ezels, geiten en soms door konijnen. De olierijke zaadnootjes dienen als voedsel voor de vinkachtigen en de mezen. De putters worden ook wel distelvinken genoemd.
Is deze plant giftig voor paarden? Selecteer het juiste antwoord. Deze plant is de akkerdistel en is niet giftig voor paarden. Deze plant is weegbree en is niet giftig voor paarden.
Heermoes is te vinden op voedselrijke omgewerkte grond in akkers, bermen, grasland, langs spoorwegen en in tuinen. Soms vind je de soort ook in loofbossen.
Jonge planten zijn goed weg te schoffelen, maar een volwassen plant verwijder je het best door de plant uit te trekken. Bij voorkeur voor de bloei. Het is belangrijk de plant met wortel en al te verwijderen, anders loopt de plant weer uit.
Ridderzuring bestrijden vereist het handmatig verwijderen van elke plant en een groot deel van de wortel, het toepassen van een herbicide of het gebruik van organische onkruidbestrijdingsmiddel.
En aan het rijmpje: 'Distels breken is distels kweken, distels maaien is distels zaaien, distels trekken is distels stekken'. Onuitroeibaar dus, zoals iedere boer weet. Zodra hij de grond waarop distels groeien ploegt, worden de wortels in stukken gesneden en groeit elk stukje wortel weer uit tot een nieuwe plant.
De mariadistel is een statige plant, tot anderhalve meter hoog, met stevig, leerachtig groen-glanzend blad met een witte tekening. Het is een éénjarige plant, die dus elk jaar opnieuw moet gezaaid worden.
Distels zijn uitstekend geschikt om te drogen, zodat je ook in de wintermaanden van de planten kunt genieten. Knip de bloemen af als ze in volle bloei staan, liefst met lange stengel, en bind ze met een stuk raffia samen. Hang ze ondersteboven in een droge luchtige ruimte op.
De oplossing is niet zo moeilijk. Leer hoe onkruid er uit ziet en de rest van de planten is dan geen onkruid. Bij twijfel kan je het beste wachten tot de plant groot genoeg is of gaat bloeien. Een volgroeide plant is vaak beter te herkennen en is het onkruid dan kan het alsnog gewied worden.