De Nederlandse wet schrijft voor dat er minimaal 65 centimeter aarde moet zitten boven de kist. Bij ons is dat 1.65 meter. Wij houden daarbij ook rekening met dieren die gangen graven.
Vaak wordt een diepte van 275 tot 300 cm aangehouden. Veel begraafplaatshouders geven graven voor 2 personen/kisten uit. De diepste kist wordt dan ongeveer op 2 meter diepte begraven. In sommige plaatsen of regio's zou 3 kisten te diep zijn in verband met de hoogte van het grondwater.
Dat hangt ervan af voor hoeveel personen een graf is ingericht. Bij 3 personen is de diepte circa 3 meter. Het kan wat variëren, maar het is in ieder geval wettelijk verplicht is dat (de bovenste) kist minimaal 65 cm onder de grond staat.
Kan ik in de natuur begraven worden? In Nederland zijn speciale gebieden toegewezen als natuurbegraafplaats. Op deze plekken kunt u zelf uw plek kiezen. Een plekje waar de ochtendzon doorkomt, onder een grote boom, samen of alleen, in een urn of een kist; dit bepaalt u helemaal zelf.
- een bovenste kist in een graf moet in gat staan dat minstens ongeveer 65+ + 50 cm is 115 cm diep is; - voor de 2e kist van boven moet je er 30 + 50 = 80 cm bij optellen. Dan moet een graf ongeveer 195 cm diep zijn; - voor de 3, diepste, kist is een diepte van 195 + 80 is ongeveer 275 cm vereist.
De weke delen van een lichaam zoals ogen en ingewanden zijn na enkele weken of maanden weg. Het spierweefsel (zeg maar het vlees) gaat veel en veel langzamer. Dat komt omdat er in de grond vrij weinig zuurstof doordringt, waardoor er een langzame stofwisseling en langzaam ontbindingsproces is.
Na de verzorging kan men bij een intacte huid van zowel de overledene, als nabestaande of verzorger, iemand zonder problemen aanraken. Voor het sluiten van de ogen, is het vaak al voldoende ogen direct na het overlijden met de vingers dicht te strijken.
Grafkisten voor een natuurbegraafplaats zijn gemaakt van natuurlijke materialen. Alle massief houten, ongelakte uitvaartkisten en manden zijn dus geschikt voor een natuurbegraafplaats.
Kosten van natuurbegraven
Een plekje in de natuur kost gemiddeld tussen de vierduizend en vijfduizend euro. Dit is inclusief onderhoud en beheer. De prijs van een natuurbegraafplaats is duurder dan een plek op de meeste reguliere begraafplaatsen. Dat heeft onder meer te maken met het eeuwige grafrecht.
Voor een lijk in een kist helemaal verteerd is (verdwenen is), moet u aan tientallen jaren denken. Soms kun je na honderden jaren nog skeletten of delen van skeletten op een oude begraafplaats vinden. Soms is na 20 of 30 jaar alles helemaal weg.
Wat betreft kleding van de overledene gaat de voorkeur uit naar kleding van natuurlijke materialen en geen schoenen of panty's. Synthetisch materiaal belemmert een goede vertering van het lichaam bij begraven. Brillen gaan af bij het sluiten van de kist. De uitvaartverzorger kan u hier verder over informeren.
Het lichaam laat methaanthiol vrij gedurende het ontbindingsproces. Methaanthiol ruikt naar zweetvoeten en rotte witte kool. Dimethyldisulfide is een stinkend gas dat voortkomt via vele bronnen, zoals bacteriën, schimmels, planten, en dieren. Rottend vlees geeft dit gas af.
De weke delen van een lichaam zoals ogen en ingewanden zijn na enkele weken of maanden weg. Het spierweefsel (zeg maar het vlees) gaat veel en veel langzamer. Dat komt omdat er in de grond vrij weinig zuurstof doordringt, waardoor er een langzame stofwisseling en langzaam ontbindingsproces is.
Grofweg kan je aanhouden dat massief vuren- of populierenhout 10 tot 15 jaar goed blijft. Eikenhout en tropisch hout 25 tot 50 jaar. Wanneer je kiest voor een fineer houten kist, dat is spaanplaat met een heel dun laagje hout eroverheen, moet je rekening houden met een houdbaarheid van een maand.
Na verloop van tijd zakken de zijkanten van de kisten in elkaar, maar de (kisten met de) lichamen zakken niet dieper de grond in. Die blijven allemaal liggen op de diepte waarop ze begraven zijn. In een 3-persoons graf worden de kisten vaak geplaatst op dieptes van ongeveer 120 cm, 210 cm en 300 cm.
Tijdens een natuurbegrafenis neem je afscheid in de natuur op de plek die bewust door jou, of je nabestaanden, is gekozen. Een eigen plek in de natuur is terug te vinden aan de hand van coördinaten. Bij een natuurbegrafenis wordt een kist, mand, wade of urn begraven in de natuur.
De personele lasten zijn hoog en die gebouwen zijn duur. De gemiddelde uitvaart kost daarom tussen de 6.000,- en 7.000,- euro. Hoeft u die service en luxe allemaal niet en vervoert uw zoon u zelf naar een begraafplaats, dan is een begrafenis onder de 1.000,- euro uit te voeren.
Er zijn grafkelders met plaats voor één persoon, maar ook voor meerdere personen. De kist wordt in de betonnen kelder op maat geplaatst, waarna de grafkelder wordt gesloten en met zand bedekt. Na de begrafenis kan een grafsteen of -monument op het graf geplaatst worden.
Hier bestaan geen regels voor. Om een overledene wel of niet thuis op te baren is een vrije keuze. Ook om hem 's nachts alleen te laten. De meeste mensen laten een overledene niet alleen in huis en zorgen voor een wake; dat is een kwestie van gevoel.
Overleden dierbaren die overgegaan zijn naar het Licht, kunnen en komen op bezoek. Veelal zoeken ze contact. Je ervaart dan warmte, liefde en niet meer de onverwerkte emoties en trauma's van die persoon. Vaak kiezen zij ervoor om als tijdelijke gids bij je te blijven en je te ondersteunen.
De mond kan je na overlijden dichtdoen en met een handdoek-rolletje onder de kin dichthouden. Maar de mond is de sterkste spier van je lichaam en als de spierstijfheid afneemt, gaat de mond weer open staan. Overigens moet je als iemand een kunstgebit heeft, dit weer indoen voor het sluiten.
Cremeren is het proces waarbij een overleden lichaam wordt verbrand. Het verbranden van het lichaam doet voor diegene geen pijn, je voelt er dan niks meer van want alleen je lijf is er nog.
Als er wordt gesproken over het schoonmaken na een overlijden of onopgemerkte dood, ligt de nadruk vaak op het risico van bloed overdraagbare ziekteverwekkers. Dit zijn ziektekiemen die in bloed leven en zeer veel ellende kunnen veroorzaken. Sommige van deze ziektekiemen worden bacteriën genoemd en anderen virussen.
"In het crematorium worden kisten verbrand. Bloemen worden weggehaald, maar tekeningen, kaarten en foto's worden in de oven mee verbrand op 850 graden. Het duurt één tot anderhalf uur voordat alles in as verandert. Botfragmenten worden verbrijzeld en de as wordt in een urn gedaan."