Koorts is niet altijd aanwezig en er kan juist ook hypothermie optreden. Bij verdere progressie van de sepsis kunnen tekenen van shock en orgaanfalen meer op de voorgrond komen te staan: hypotensie, hypoxie, oligurie, paralytische ileus en een verstoorde glucoseregulatie.
Bij alarmsignalen als hoge koorts, kortademigheid, verwardheid, lage bloeddruk of zich onwel voelen, komt een arts binnen de tien minuten een diagnose stellen. Is er sprake van sepsis, dan krijgt de patiënt meteen antibiotica.
Sepsis heeft invloed op je hele lichaam dus het herstel omvat ook je hele lichaam. De meeste patiënten die een sepsis overleven zullen uiteindelijk geheel herstellen. Anderen krijgen te maken met lange-termijn gevolgen. Het is belangrijk om te weten dat het herstel maanden tot jaren kan vergen.
Sepsis is een ontstekingsreactie van het lichaam op een infectie die zo ernstig verloopt dat weefsels beschadigd raken en orgaanfuncties uitvallen. Sepsis wordt ook wel bloedvergiftiging genoemd, maar dit is eigenlijk geen correcte term.
Hoewel er verschillende oorzaken zijn voor een ontsteking, zijn de verschijnselen vaak hetzelfde: roodheid, pijn, zwelling en temperatuursverhoging. Soms onttrekt een ontsteking vocht uit het lichaam, waardoor je meer behoefte hebt om te drinken.
Soms zelfs zonder behandeling. Sepsis is een levensbedreigende ziekte. Snel behandelen is nodig om de kans te verkleinen dat iemand overlijdt of blijvende schade overhoudt aan organen en weefsel. Sommige mensen krijgen een lage bloeddruk en een hoge hartslag door sepsis.
Een bloedvergiftiging wordt ook wel sepsis genoemd. Bekende symptomen van bloedvergiftiging zijn een snelle hartslag, bloeddrukdaling, koorts, koude rillingen en verwardheid. Een rode streep op de huid van armen of benen is geen symptoom van bloedvergiftiging. Dit gebeurt bij een bacteriële lymfevatontsteking.
Na het stellen van de diagnose sepsis wordt direct begonnen met de toediening van antibiotica en intraveneus vocht. Vocht is nodig om de hemodynamiek te stabiliseren en zodoende de perfusie van de vitale organen te handhaven (1).
Beta-lactam antibiotica zijn de eerste keus bij de behandeling van sepsis. Dit zijn bacteriocide (ze doden dus de bacteriën, sommige antibiotica zijn bacteriostatisch, zij remmen de groei van bacteriën) en hebben van alle antibiotica relatief weinig bijwerkingen.
Infecties komen op iedere leeftijd voor. Maar oudere mensen zijn vatbaarder voor ernstige infecties (luchtwegen, urinewegen en maag-darmstelsel). De symptomen van infecties zijn bij hen bovendien vaak atypisch. Dat betekent dat een longontsteking bijvoorbeeld zonder koorts en zelfs bijna zonder hoesten kan verlopen.
Als u een sepsis heeft, wordt u zo snel mogelijk naar het ziekenhuis gebracht voor een behandeling. U moet snel vocht via een infuus krijgen. In het ziekenhuis krijgt u verschillende onderzoeken om erachter te komen wat de oorzaak is van de sepsis. Zoals bloedonderzoek en een longfoto.
Ga in de eerste dagen na het ontstaan van de wond naar uw huisarts: als er een of meer tekenen van infectie ontstaan: er komt troebel geelwit vocht (pus) uit de wond. de wondranden worden roder, dikker of warmer of doen meer pijn.
Sepsis is echter lastig te herkennen. De eerste verschijnselen zijn vaak aspecifiek en buiten het ziekenhuis worden ze regelmatig pas laat onderkend. De huisarts kan wel een zo goed mogelijke inschatting maken door zorgvuldig te kijken naar bewustzijn, tensie, ademhaling, perifere circulatie en diurese.
Wanneer je immuunsysteem moet vechten tegen een ontsteking, kunnen je hersencellen beschadigd raken. Een gênant korte aandachtsspanne, geheugenproblemen of zelfs de ziekte van Alzheimer kunnen het gevolg zijn van aangetaste cognitieve functies door een ontsteking.
Als een voor het lichaam onbekende bacterie binnendringt, kan dit een infectie veroorzaken. Infecties door bacteriën kunnen ernstiger verlopen dan infecties door virussen, maar de meeste infecties door bacteriën gaan vanzelf over.
De behandeling vindt meestal plaats op de intensive care afdeling. De behandeling van bloedvergiftiging kent verschillende onderdelen: Toedienen van antibiotica om de bacteriën te doden; Toedienen van grote hoeveelheden vocht om de doorbloeding van de organen op peil te houden.
Stollingsstoornissen a.g.v. een verstoorde bloedstolling tijdens sepsis, kunnen veel gevolgen hebben zoals lokale veranderingen in de bloeddoorstroming, bloedingen en/of stolsels waardoor in de acute fase (in ernstige gevallen) weefsel kan afsterven en bij sommigen later alsnog problemen optreden.
Wanneer patiënten besmet raken met een van de bacteriën kunnen er dodelijke infecties in het bloed of longontstekingen optreden.
Bacteriëmie is het verschijnsel van bacteriën in de bloedbaan. Dit mag niet worden verward met sepsis. Bacteriëmie ontstaat altijd bij extractie (trekken) van een tand of kies, maar kan ook veroorzaakt worden door tandenpoetsen, endoscopie, het inbrengen van een katheter of bij vaginale geboorte.
De uitslag geeft aan hoeveel CRP er in uw bloed aanwezig is. Normaal is deze waarde kleiner dan 10. Een verhoging wijst op een ontsteking in uw lichaam. Als er een verdenking bestaat op een longontsteking dan wordt er bij waarden van 100 of groter meestal overgegaan tot het voorschrijven van een antibioticum.
Capsules, tabletten en drank beginnen na 1 tot 2 uur te werken; de injectie en het infuus werken meteen. Eén dosis werkt 6 tot 12 uur. Na een paar dagen merkt u dat de klachten van de infectie afnemen.
Septische shock
Falen twee of meer orga(a)nen(systemen) dan wordt dit multi-orgaanfalen genoemd. Problemen met de bloedstolling, vochtophoping in de longen en in het hele lijf, zuurstoftekort en verwardheid (delier) kunnen hierbij o.a. optreden. Sepsis en septische shock zijn levensbedreigend.
Onderzoekers hebben een nieuwe bloedtest ontwikkeld waarmee artsen binnen enkele uren kunnen vaststellen of een hoestende patiënt met koorts een bacteriële of virale infectie heeft. Het is lastig voor artsen om op basis van klachten zelf vast te stellen of hun patiënt een bacteriële infectie of een virusinfectie heeft.
Na het ontstaan van een ontsteking maakt je lever CRP aan. CRP is een ontstekingswaarde en staat voor C-reactive protein. Een verhoogde hoeveelheid CRP in het bloed geeft aan dat er sprake is van een ontsteking, maar geeft niet aan waar in het lichaam deze ontsteking zit.