Een Hodgkin lymfoom geeft meestal weinig klachten. De meeste patiënten gaan met een opgezette lymfklier naar de huisarts. Deze zwelling in de hals, boven het sleutelbeen of onder de oksel is pijnloos en wordt maar langzaam groter. Soms wordt het Hodgkin lymfoom per toeval ontdekt.
Een deel van de patiënten heeft weinig klachten en presenteert zich met een pijnloze zwelling van een klier in de hals, oksel of liezen. Daarnaast kunnen er ook algemene klachten ontstaan, ook wel symptomen genoemd: koortsaanvallen zonder duidelijke oorzaak.
Symptomen van Hodgkin lymfoom
Over het algemeen zijn de zwellingen niet pijnlijk. Soms zijn ze gevoelig als je ze indrukt. Zwellingen van lymfeklieren kunnen ook in de ruimte tussen de longen ontstaan. Deze zwellingen geven klachten zoals benauwdheid of pijn rond het borstbeen.
Het eerste symptoom is vaak een voelbare zwelling in de hals, oksel of lies. Ook lymfeklieren tussen de longen, achter het borstbeen kunnen aangedaan zijn. kunnen patiënten last hebben van: perioden met koorts, afgewisseld door perioden met normale lichaamstemperatuur.
Onderzoek en diagnose
De arts stelt de diagnose Non-Hodgkin lymfoom door een stukje weefsel (biopt) uit de afwijkende lymfklier of uit een andere aangedane plek in uw lichaam te nemen. Dit gebeurt meestal onder plaatselijke verdoving. De patholoog onderzoekt dit stukje weefsel vervolgens op afwijkende cellen.
jeuk over je hele lichaam. soms: pijn bij het drinken van alcohol, op de plaats van de aangetaste lymfeklieren.
Een Hodgkin lymfoom geeft meestal weinig klachten. De meeste patiënten gaan met een opgezette lymfklier naar de huisarts. Deze zwelling in de hals, boven het sleutelbeen of onder de oksel is pijnloos en wordt maar langzaam groter. Soms wordt het Hodgkin lymfoom per toeval ontdekt.
Het verband tussen leeftijd en prognose werd nagegaan bij 533 patiënten met de ziekte van Hodgkin die in de periode 1966-1982 primair werden behandeld. De actuariële 10-jaarsoverleving voor de gehele groep bedraagt 68. Boven de 40 jaar blijkt de 10-jaarsoverleving lager te zijn dan bij de jongere patiënten.
Verder onderzoek
De arts kan verschillende onderzoeken laten uitvoeren om te zien waar in het lichaam het lymfoom aanwezig is: Röntgenfoto van de longen. Echo van de lever en milt. CT-scan van de hals, longen en buik.
Hij zal je eerst lichamelijk onderzoeken. Meestal laat de huisarts ook je bloed onderzoeken. Deze onderzoeken kunnen aanwijzingen geven over mogelijke oorzaken van je klachten. Het bloedonderzoek kan uitwijzen dat verder onderzoek nodig is.
De ziekte van Hodgkin ontstaat in één lymfklier - meestal in de bovenste helft van het lichaam. Daarna breidt het zich uit van lymfeklier naar lymfeklier in de loop van maanden tot jaren.
De maligne T-cellen die in de huid worden aangetroffen, kunnen ook in het circulerende bloed worden vastgesteld. SS is de enige vorm van CTCL waarbij er altijd afwijkingen van de huid en het bloed aanwezig zijn. De huid kan warm aanvoelen, pijnlijk zijn en heel erg jeuken, soms met schilfering en een branderig gevoel.
Wat is de overleving van agressief non-hodgkinlymfoom? Gemiddeld zijn 10 jaar na de diagnose nog 53 van de 100 mensen in leven. Let op: dit zijn gemiddelde cijfers voor alle mensen met deze soort kanker. Jouw vooruitzichten kunnen anders zijn dan het gemiddelde.
Een lymfeklier met een uitzaaiing doet geen pijn, voelt aan als een harde knikker. U kunt de uitzaaiing voelen als deze ongeveer een centimeter groot is. Een lymfeklier wordt ook groter bij een infectie. Het verschil: dan is de klier wel pijnlijk en slinkt meestal na enkele weken.
Het Hodgkin-lymfoom verspreidt zich via de lymfevaten naar nabijgelegen lymfeklieren en pas later naar verder weg gelegen klieren. Zelden en dan pas in een vergevorderd stadium van de ziekte, kan het Hodgkin lymfoom zich uitbreiden naar bijvoorbeeld de lever, de longen of het beenmerg.
Lymfekliermetastasen van hoofd-halskanker uiten zich door een zwelling in de hals. Zo'n zwelling is meestal niet pijnlijk. Niet alle zwellingen in de hals zijn uitzaaiingen, en niet alle uitzaaiingen geven direct een voelbare of zichtbare zwelling.
Gezwollen lymfeklier(en): het eerste teken van de ziekte van Hodgkin is meestal een gemakkelijk voelbare zwelling van een of meerdere lymfeklieren in de hals, de oksel of - zeldzamer - de lies. Gewoonlijk zijn die zwellingen niet pijnlijk.
Stadium IV: het lymfoom heeft zich buiten het lymfestelsel verspreid naar andere organen zoals het beenmerg, de lever of de longen.
Lymfeklieren in de hals kunnen groter worden. Ze kunnen ook pijn doen of warm aanvoelen. U voelt ze voorin de hals, in de nek of achter een oor. U voelt ze aan één kant of aan beide kanten in uw hals.
Hodgkin-lymfoom (lymfeklierkanker): onderzoek en diagnose
De arts stelt de diagnose Hodgkin lymfoom door een stukje weefsel (biopt) uit de afwijkende lymfklier te nemen. Dit gebeurt meestal onder plaatselijke verdoving. De patholoog onderzoekt dit stukje weefsel vervolgens op afwijkende cellen.
Het verschil tussen een hodgkin lymfoom en een non-hodgkin lymfoom is het type cel waar het uit ontstaat. Bij de ziekte van hodgkin gaat het om één specifieke type cel, terwijl non-hodgkin lymfomen uit verschillende typen cellen kunnen ontstaan.
een zwelling in de hals, oksel of lies. algemene verschijnselen als koortsaanvallen, vermoeidheid, gewichtsverlies, gebrek aan eetlust, nachtelijke zweetaanvallen. klachten in een orgaan waarin een lymfoom ontstaat door zwelling.
Wanneer lymfeklieren opzetten, komt dit door ontstekingen. Van stress is bewezen dat dit het immuunsysteem kan aantasten. Omdat je immuunsysteem en lymfeklieren sterk met elkaar in verband staan, kan stress ervoor zorgen dat die klieren opspelen.
Via de lymfevaten komen de kankercellen in de lymfeklieren. Van een uitzaaiing in een lymfeklier merkt u in het begin niets. Het duurt maanden tot jaren voordat de lymfeklier zo groot is dat u deze kunt voelen. U voelt dan een stevig bolletje onder de huid van ongeveer 1 tot 2 centimeter groot.
Het is karakteristiek een ziekte van ouderen en komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen. Bij de meeste patiënten is bij de ontdekking al sprake van uitgebreide ziekte (stadium IV), waarbij er kwaadaardige cellen in het beenmerg zitten, soms ook in het bloed, vaak in de milt en daarnaast in meerdere lymfklieren.