Ten onrechte wordt soms gedacht dat iemand na een circulatiestilstand en een daaropvolgende geslaagde reanimatie altijd hersenschade heeft. Gelukkig is het zo dat veel mensen een circulatiestilstand in een goede conditie kunnen overleven.
Zo'n acht tot twintig van de honderd mensen overleven een reanimatie buiten het ziekenhuis. De helft daarvan kan na revalidatie zijn leven weer gewoon oppakken en heeft geen of weinig last van de gevolgen (concentratieproblemen, vermoeidheid of gedeeltelijke verlamming).
Het belangrijkste risico bij een reanimatie is dat het soms wel lukt om het hart weer goed op gang te krijgen, maar dat de hersenen te lang zuurstofgebrek hebben gehad. Hierdoor kan blijvende hersenbeschadiging ontstaan en of kan de patiënt in coma raken.
Bij een plotselinge hartstilstand zakt iemand in elkaar. De hartslag valt weg, de persoon raakt buiten bewustzijn en stopt met ademen. Er is dan nog geen sprake van hersendood of overlijden. Als omstanders snel reageren, kan de persoon deze klap te boven komen.
Goed uitgevoerde reanimatie (en vooral borstcompressies) zorgt ervoor dat eventuele defibrillatiepogingen een grotere kans van slagen hebben en verdubbelt de kans op overleving.
Het duurt slechts enkele minuten en doet geen pijn. U krijgt hiervoor een aantal elektroden op de huid geplakt.
Volgens de wet mag een arts niet 'zinloos medisch handelen'. Dit betekent dat als iemand niet meer beter kan worden, of te zwak is om een bepaalde handeling te verdragen, de arts deze behandeling niet meer mag uitvoeren. Reanimeren gebeurt dus alleen als het kans van slagen heeft.
Hartstilstand: Het hart stopt met pompen, waardoor de bloedcirculatie stilvalt. Dit leidt tot bewusteloosheid en abnormale ademhaling. Hartaanval: Een blokkade in de bloedtoevoer naar het hart veroorzaakt schade aan de hartspier. Symptomen zijn pijn in de borst, kortademigheid en zweten.
Uiteindelijk houden alle lichaamsfuncties ermee op: de ademhaling komt tot stilstand, het hart stopt met kloppen, het bloed stroomt niet langer en geleidelijk aan dooft de hersenactiviteit. Na de laatste ademhaling trekt de kleur helemaal weg uit het gezicht, de gestorvene wordt 'doodsbleek'.
Met reanimatie is er een kleine kans dat u overleeft. Hoe eerder gestart wordt met reanimeren, hoe groter de kans dat u overleeft. Iedere minuut vertraging vermindert de overlevingskansen met 10%. U kunt aan een hartstilstand blijvende klachten overhouden.
Toch zijn mensen vaak bang om verkeerd te reanimeren en zo iemand te laten overlijden. Dit kan ervoor zorgen dat ze het niet durven en niets doen. Maar je kunt de situatie niet erger maken en geen leven verliezen, alleen maar een leven redden. Je start een reanimatie omdat er sprake is van een 'circulatie stilstand'.
Hoewel er vaak geen waarschuwingssignalen zijn voordat plotselinge hartstilstand optreedt, kunnen sommige van de volgende symptomen voorafgaan aan de plotselinge hartstilstand:Vermoeidheid of zwakheid. Kortademigheid. Flauwvallen.
Ongeveer 15 tot 50 procent meldt negatieve uitkomsten zoals PTSS, geheugentekort, cognitieve problemen, angst of depressie. Toch meldt 10 tot 20 procent van de overlevenden positieve uitkomsten die hun perspectief op leven en dood veranderen, en vaak resulteren in meer altruïstische vooruitzichten en minder angst voor de dood .
Hoewel u reanimatie kunt uitvoeren op een slachtoffer van een schotwond , is het belangrijk om op te merken dat reanimatie slechts een onderdeel is van het noodresponsproces voor een slachtoffer van een schotwond. Naast reanimatie kunnen andere noodzakelijke interventies nodig zijn, zoals het stoppen van de bloeding, het beheren van de luchtwegen van het slachtoffer en het voorkomen van shock.
Tijdens de eerste minuten van hartstilstand (van cardiale oorzaak) is er voldoende zuurstofreserve in het lichaam. Daardoor is het te verdedigen om zich te concentreren op goede (en continue) hartmassage, zonder beademen.
De overlevingskans bij een hartstilstand buiten het ziekenhuis is bijna 1 op 4: van de 100 mensen die worden gereanimeerd overleven 20 tot 25 personen. De uitkomsten van reanimatie buiten het ziekenhuis zijn anders dan voor reanimatie in het ziekenhuis.
Meestal sterven mensen rustig. In gemiddeld twee tot drie dagen nemen hun krachten af, worden ze suffer en slapen ze meer, tot de slaap overgaat in de dood. Maar helaas gaat het niet altijd zo. Patiënten met kanker bijvoorbeeld hebben vaak pijn.
Wanneer het hart de handdoek in de ring gooit en men technisch wordt doodverklaard, kan de overleden persoon een volledig begrip van de situatie hebben en zelfs mogelijk aanwezige toeschouwers horen.
Tijdens leven is er een constante aan en afvoer van vocht naar en van het oog. Bij een overledene is geen sprake meer van aanvoer.Via de natuurlijke weg heeft dus alleen maar afvoer plaats.Deze afvoer zorgt ervoor dat een oog “inzakt”.
Om het coma vast te stellen doet de arts een neurologisch onderzoek en meet het bewustzijn. Als de patiënt zijn ogen niet opent, niet reageert op prikkels en niet reageert op vragen, dan ligt hij in coma. Afhankelijk van de oorzaak is aanvullend onderzoek nodig.
Bij alle deelnemers worden er hartfilmpjes gemaakt. Op deze hartfilmpjes kan gezien worden of er een hartinfarct heeft plaatsgevonden. Als de deelnemer dit niet weet, en er is geen bewijs voor een klassiek hartinfarct in de medische dossiers van de deelnemer, dan spreken we van een stil hartinfarct.
Stress kan het hart beïnvloeden. Wanneer je veel last hebt van stress kan het zijn dat je hartslag en ademhaling versnellen. Daarnaast kan stress hartritmestoornissen veroorzaken die in zeer extreme gevallen tot een plotse dood kunnen leiden.
Als een hartstilstand of ademhalingsstilstand een verwacht onderdeel is van het stervensproces en reanimatie niet helpt om de ademhaling en bloedsomloop weer op gang te brengen , kan het van tevoren bespreken, nemen en vastleggen van een besluit om geen reanimatie uit te voeren, helpen om ervoor te zorgen dat de patiënt op een waardige en vredige manier sterft.
Dit kan ook zijn het bellen van het alarmnummer 112, of meer hulp regelen. Kun je reanimeren? Pas het dan ook toe. Je bent in Nederland strafbaar als je op geen enkele manier hulp biedt aan een ander persoon die in levensgevaar is.
Een reanimatiepoging wordt gestopt onder de volgende omstandigheden: - indien de hulpverlener te vermoeid is om de handelingen voort te zetten; - wanneer het slachtoffer normaal gaat ademen of ademt - als professionele hulpverleners de reanimatie overnemen; - als men er niet binnen 20 minuten in slaagt om in contact te ...