Het voorstadium van borstkanker noemen we 'Ductaal
Een ander woord voor voorstadium is premaligne aandoening. Premaligne betekent: voordat het kwaadaardig wordt. Wijken de cellen veel af van normale cellen, dan is meestal een behandeling nodig om te voorkomen dat de onrustige cellen veranderen in kankercellen. Je arts bespreekt dit met je.
Ze worden aangeduid met Romeinse cijfers van I (beginstadium) tot en met IV (vergevorderd stadium). Betekent dat de tumor zich nog precies op de plek bevindt waar hij ontstaan is en is nog niet in de omliggende weefsels is doorgegroeid.
T1c: de tumor is tussen de 1 en 2 centimeter groot. T2: de tumor is tussen de 2 en 5 centimeter groot. T3: de tumor is groter dan 5 cm. T4: de tumor is in de omliggende weefsels gegroeid.
DCIS is een woekering van kwaadaardige cellen binnen de melkgangen van de borst. De melkgangen voelen normaal en soepel aan. Bij DCIS kunnen de melkgangen hard en stug aanvoelen, maar in ruim 80% van alle gevallen van DCIS is niets te voelen. DCIS wordt vaak per toeval ontdekt.
Aanvullende behandeling na operatie bij DCIS
Na de borstsparende operatie van het DCIS stelt de arts vaak een aanvullende behandeling met bestraling of met anti-hormonale therapie voor. De bestraling is bedoeld om de kans op terugkeer in dezelfde borst kleiner te maken.
Na behandeling van een DCIS is de kans op genezing vrijwel 100%. delen veelvuldig en ongecontroleerd. Een DCIS dat niet behandeld wordt, kan zich wél ontwikkelen tot een invasieve tumor.
Een op de vijf vrouwen met borstkanker krijgt met uitzaaiingen te maken, maar bij slechts een op de twintig worden deze uitzaaiingen al bij de eerste diagnose vastgesteld. Uitzaaiingen komen doorgaans later in beeld, vaak pas jaren nadat de primaire tumor behandeld is.
In het kort. Borstkanker zaait meestal uit in botten, lever, longen of hersenen. Het vaakst in de botten. Mogelijke klachten bij uitzaaiingen zijn: botpijn, misselijkheid, hoofdpijn, benauwdheid en vermoeidheid.
Een kankercel groeit niet zo snel. De tijd tussen de diagnose en de operatie mag volgens de daarvoor geldende medische normen, ook afgestemd met de borstkankervereniging, drie weken zijn.
Kankercellen voeden zich, meer dan gezonde cellen, met suikers. Daarom zou een beperking van suikerinname via de voeding in theorie tumorgroei kunnen helpen vertragen. In de praktijk gebeurden de meeste wetenschappelijke studies die het verband tussen suiker en kanker bestudeerden, op dieren.
De cellen zijn afwijkend en lijken nauwelijks meer op de oorspronkelijke cellen. Dit noemen we een weinig of slecht gedifferentieerd DCIS, graad 3. DCIS kan in principe niet uitzaaien. Wel kan er binnen het gebied van DCIS ook borstkanker ontwikkeld zijn.
De behandeling bestaat uit een borstoperatie, soms aangevuld met bestraling. Er zijn twee operaties mogelijk: een borstsparende operatie en een borstamputatie. Welke operatie voor u het meest geschikt is, hangt af van de grootte van het DCIS. Bij een klein gebied raden we meestal een borstsparende operatie aan.
DCIS kan niet uitzaaien. Toch wordt tijdens de operatie soms ook de schildwachtklier verwijderd. Dit wordt gedaan omdat er toch sprake kan zijn van een combinatie van DCIS en borstkanker, ook al werd er in een biopt alleen DCIS gevonden.
Bijna iedereen die wordt behandeld voor borstkanker is moe. Zowel de ziekte, als de behandelingen en de mentale stress die alles met zich meebrengt, maken het een belastende periode. Moe zijn is dan ook logisch. Het is meer dan alleen constant moe zijn.
Uitzaaiingen kunnen al bij de eerste diagnose aanwezig zijn, maar ook pas jaren later ontstaan. Als kankercellen losraken van de tumor, worden ze via het bloed of lymfebanen, of via beide, naar andere organen verspreid.
Deze vorm van borstkanker is niet-hormoongevoelig en HER2-negatief. Triple negatieve borstkanker komt vaker voor bij jonge mensen en mensen met erfelijke aanleg voor borstkanker. Lees hier meer over triple negatieve borstkanker.
Gemiddeld genomen is de terugkeerkans na een adequate borstsparende operatie vrij laag: minder 2% per jaar. Indien DCIS toch terugkomt zal dat in ongeveer de helft van de gevallen opnieuw DCIS zijn. In de andere helft van de gevallen is er reeds sprake van borstkanker.
Behandeling van kalkspatjes
Als er op basis van het mammogram een heel klein risico is op een kwaadaardige afwijking, dan kan een weefselonderzoek (meestal een biopsie) gedaan worden of na zes maanden opnieuw een mammografie om te kijken of de kalkspatjes veranderd zijn.
Een vorm die tussen goed en slecht gedifferentieerd in zit, noemen we matig gedifferentieerd DCIS, graad 2. De cellen zijn afwijkend en lijken nauwelijks meer op de oorspronkelijke cellen. Dit noemen we weinig of slecht gedifferentieerd DCIS, graad 3.
Kalkspatjes of calcificaties zijn kleinere en grotere kalkophopingen in de borsten. Deze kunnen goed- of kwaadaardig zijn. Meer dan 80% van de kalkspatjes is overigens goedaardig.
Een tumor kan zich ook in een voorstadium van kanker bevinden. Dat is het geval bij een carcinoom in situ. De term 'in situ' is Latijn voor 'op zijn plek'. De afwijkende cellen zitten op een bepaalde plaats en hebben het omliggende weefsel nog niet aangetast.
Het is een niet-invasieve kanker, wat betekent dat hij niet in het omliggende weefsel groeit. Deze vorm kan in principe niet uitzaaien naar andere delen in het lichaam. In de borst zitten klierkwabben (lobuli) en melkgangen (ducti).
Bij een borstamputatie wordt de hele borst verwijderd, inclusief de huid, tepel en tepelhof. Een borstamputatie is bijvoorbeeld nodig als de tumor te groot is of er meerdere tumoren verspreid door de borst aanwezig zijn.